بافت عضلانی اسکلتی

بافت عضلانی اسکلتی بزرگترین توده بدن را تشکیل می دهد، که 45 درصد کل وزن آن را تشکیل می دهد. آسیب های عضلانی می تواند ناشی از کبودی، کشش یا شکستگی باشد. طبقه بندی فعلی این صدمات را به صورتی ملایم، متوسط ​​و شدید تقسیم می کند. علائم و نشانه های ضایعات درجه I ادم و ناراحتی هستند. درجه دوم، از دست دادن عملکرد، شکاف و اکیموز ممکن است؛ و درجه III، پارگی کامل، درد شدید و هماتوم گسترده. تشخیص می تواند توسط: اولتراسوند، که پویا و ارزان است، اما وابسته به امتحان، تایید می شود. و توموگرافی یا رزونانس مغناطیسی، که تعریف آناتومیک بهتر را فراهم می کند، اما استاتیک است. فاز اولیه درمان می تواند به عنوان پروتکل "PRICE" خلاصه شود. NSAIDs، اولتراسوند درمان، تقویت و کشش پس از فاز اولیه و محدوده حرکت بدون درد در درمان بالینی استفاده می شود. از سوی دیگر، جراحی دارای علائم دقیق است: زهکشی هماتوم و بازسازی و تقویت عضله تاندون.

آسیب دیدگی عضلات بیشترین علت ناتوانی در عملکرد ورزشی است. برآورد شده است که 30 تا 50 درصد از تمام آسیب های مربوط به ورزش به علت ضایعات نرم بافت ناشی می شود) 1 (.

اگرچه درمان غیر جراحی پیش آگهی خوبی برای بسیاری از ورزشکاران با صدمات عضلانی است، اما عواقب نارسایی درمان ممکن است چشمگیر باشد و بازدهی فعالیت بدنی را به مدت چند هفته یا چند ماه (2) به تعویق انداخته است. شناخت اصول اساسی خاصی از مکانیسم های بازسازی و تعمیرات ماهیچه های اسکلت ممکن است به اجتناب از خطرات ناخواسته و تسریع بازگشت به ورزش کمک کند.

آناتومی و بیومکانیک

الیاف عضلانی به طور کلی از استخوان یا بافت همبند متراکم می آیند و در استخوان دیگری بوسیله تاندون قرار می گیرند.

عضلات وجود دارد که یک یا چند مفاصل را برای ایجاد حرکت حرکت می دهند. عضلات با عملکرد تونیک یا موضعی عموما گسترده و مسطح هستند و در یک اتصال واحد قرار دارند و سرعت انقباض کم و ظرفیت تولید و حفظ نیروی انقباضی بزرگ وجود دارد. آنها عموما در محوطه های عمیق قرار دارند.

عضلات شامل دو مفاصل دارای سرعت بیشتر انقباض و ظرفیت بیشتر برای تغییر طول، اما ظرفیت کمتر برای مقاومت در برابر تنش. آنها معمولا در محفظه های سطحی قرار دارند.

با توجه به شکل، عضلات مچ پا اجازه حرکت بیشتر را می دهند، در حالی که عضلات پنتیک دارای قدرت انقباضی بیشتری هستند.

طول فیبر تعیین کننده مهمی در مقدار انقباض ممکن در یک عضله است. از آنجا که مایوفیبریلها معمولا توزیع مایع در داخل شکم عضله ارائه می شوند، معمولا از طول کل عضله کوتاه تر است.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه فرمایید.

منبع: بافت عضلانی اسکلتی

فیوژن کمری

فیوژن کمری ستون فقرات است

قرار دادن پیچ ها، میله ها و قفس ها

ثابت کردن ستون فقرات. این کار انجام شده است

چون ستون فقرات ناپایدار است

به دلیل آسیب، یا به دلیل

ستون فقرات باید در جای خود ثابت شود

به خاطر درد

این جراحی اغلب شامل

حذف بخشی از یا تمام استخوان

که پشت ستون ستون فقرات نامیده می شود lamina. لامینا ممکن است باشد

باعث تنگی اطراف نخاع یا عصب (ها) می شود. جراحی به آن کمک می کند

سوزش یا التهاب را به آن منطقه کاهش دهید. هر گونه تغییرات آرتریت یا

همچنین می توان از مواد دیسکی که روی ریشه عصب قرار دارند نیز حذف می شود.

اکثر بیماران در 2 تا 5 روز در بیمارستان می مانند. قبل از اینکه بتوانید به خانه بروید، شما باید قادر باشد؛ 1. کنترل درد خود را با مصرف دارو های خوراکی 2. بیرون بریزید و خودتان راه بروید 3. مثانه خود را خالی کنید. اگر نتوانید این کارها را انجام دهید یا اگر مشکلی از خود دارید جراحی، ممکن است لازم باشد در بیمارستان دیگر باقی بمانید.  یک متخصص فیزیوتراپیست معمولا به شما کمک می کند تا یاد بگیرید که چگونه در داخل و خارج از رختخواب بمانید و از مکانیک بدن خوب استفاده کنید.  شما ممکن است با یک واکر یا سایر وسایل خانگی که به خانه می روند ارسال شود قبل از تخلیه از بیمارستان تعیین خواهد شد.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه فرمایید.

منبع:درمان کمر دردهای پس از جراحی کمر

سرویکالژیا چیست و درمان آن چگونه است

بسیاری از افراد درد گردن را تجربه کرده اند. در بعضی موارد درد گردن به عنوان سرویکالژیا (Cervicalgia) تشخیص داده خواهد شد. همه افراد می توانند تحت تاثیر سرویکالژیا قرار بگیرند. سرویکالژیا اشاره به درد گردنی دارد که به مناطق دیگر مثل بازوها کشیده نمی شود.

سرویکالژیا معمولا وضعیت جدی ای نیست، اما می تواند ناراحتی ایجاد کند و باید مستقیما درمان شود.

این مقاله سرویکالژیا و نحوه درمان و جلوگیری از آن را مورد بحث قرار خواهد داد.

سرویکالژیا چیست؟

گردن که همچنین به عنوان ستون فقرات سرویکال نیز شناخته می شود وظیفه محافظت از نخاع و پشتیبانی از سر همزمان با دادن اجازه انجام طیف وسیعی از حرکات را دارد.

گردن شامل استخوان ها، اعصاب، ماهیچه ها، رباط ها و تاندون هایی است که بطوری ساختار یافته اند که بتوانند در حالی که انعطاف پذیر باقی می مانند، محافظت لازم را نیز ایجاد کنند.

این قابلیت انعطاف پذیری، به خصوص با توجه به این که گردن دائما برای صاف نگه داشتن سر تحت فشار قرار دارد، ساختار گردن را آسیب پذیر می کند.

بعضی از حرکات فشار تدریجی یا ناگهانی بر گردن ایجاد می کنند و فشار حاصل می تواند ناراحتی ایجاد کند. زمانیکه آسیب فقط در ناحیه گردن و نه در ناحیه های دیگر مانند بازوها یا پایین کمر رخ می دهد، به عنوان ” سرویکالژیا ” نامیده می شود.

 

علل

سرویکالژیا می تواند علل مختلفی داشته باشد. برخی از رایج ترین موارد عبارتند از:

• وضعیت بدنی ضعیف یا دوره های طولانی نگه داشتن گردن با زاویه نامناسب، مانند هنگام خوابیدن و یا کار کردن پشت میز.
• آسیب های ناشی از حرکت ناگهانی گردن، مانند ضربه ناشی از یک تصادف اتومبیل یا ورزش تماسی.
• فشار بلند مدت که موجب خم شدن عضلات گردن و شانه و منجر به فشار روی گردن می شود.
• بیماری های استخوانی، مانند آرتریت یا پوکی استخوان. از این رو که این شرایط در افراد مسن بیشتر رایج است، سن نیز عامل خطر برای سرویکالژیا است.
• بیماری یا شرایطی که بر ستون فقرات تأثیر می گذارد، مانند عفونت های ستون فقرات یا مننژیت.
• ورزش های خاصی می توانند باعث ایجاد کایفوز شوند. کایفوز می تواند بر روی حالت بدنی بطوریکه بر روی گردن فشار وارد آید، تاثیر گذارد. کایفوز همچنین می تواند منجر به سرویکالژیا شود.
• ممکن است شانه ها به سمت جلو آمده، گرد شده و بر روی گردن فشار ایجاد کنند. این فشار می تواند از طریق ورزش هایی که این وضعیت را ارتقاء می دهند، مانند دوچرخه سواری، یا برنامه های بدن سازی خاصی که بیشتر از عضلات کمر بر روی عضلات سینه کار می کنند، رخ دهد.

 

علائم

سرویکالژیا با درد در ناحیه گردن مشخص می شود که می تواند به صورت تیر کشیدن یا درد خفیف و دائمی احساس شود.

شدت درد بسته به میزان آسیب متفاوت است و اغلب موارد سرویکالژیا تنها باعث ناراحتی ملایم می شود.

سایر علائم سرویکالژیا عبارتند از:

• سفتی در عضلات گردن
• اسپاسم در عضلات گردن
• اختلال در حرکت گردن
• حساسیت به لمس در شانه
• سردرد
• سرگیجه
• حالت تهوع

 

درمان گردن درد

مدیریت سرویکالژیا بسته به علت متفاوت است. در اکثر موارد می توان آن را در خانه درمان کرد.

معمولا سرویکالژیا در عرض چند هفته از بین می رود. اگر درد بیشتر از چند هفته طول بکشد، یا بلافاصله اگر درد به عنوان نتیجه مستقیم یک آسیب رخ دهد، فرد باید به متخصص طب فیزیکی مراجعه نماید.

اجتناب از هر گونه فعالیتی که ممکن است موجب فشار بر روی گردن شود، مانند دوچرخه سواری حائز اهمیت است و می بایست گردن را تا حد ممکن استراحت داد. اگر آسیب ناشی از وضعیت بدنی ضعیف باشد، توجه به این موضوع و بهبود وضعیت بدنی حائز اهمیت است.

 

روشهای مختلفی برای درمان سرویکالژیا در خانه می توان انجام داد:

• بسته های یخ را می توان تا 20 دقیقه چند بار در روز به منطقه آسیب دیده اعمال کرد. اینکار می تواند در کاهش التهاب ناشی از آسیب گردن مفید باشد.
• می توان از گرما برای سرعت بخشیدن به بهبود، مثلا از طریق دوش آب گرم و یا حوله گرم استفاده کرد.
• داروهای بدون نسخه مانند ضد التهاب ها و یا مسکن ها می توانند در درمان سرویکالژیا مفید باشند.
• ماساژ این منطقه به افزایش جریان خون و تشویق بهبود کمک می کند.
• گردنبند های طبی از سر پشتیبانی کرده، حرکات را محدود می کند و فشار را از روی منطقه از بین می برد.
• کشش گردن یا حرکت دادن سر در موقعیت های مختلف می تواند سودمند باشد، اما این حرکات را تنها زمانی که فرد در زمان انجام احساس راحتی داشته باشد، می بایست انجام شوند.
• در برخی موارد درمان جدی تر از جمله یک برنامه فیزیوتراپی یا حتی جراحی برای کاهش ناراحتی لازم است.
• همچنین ممکن است که سرویکالژیا علامتی از یک وضعیت جدی تر مانند عفونت ستون فقرات باشد.
• اگر علائم دیگری مانند بی حس شدن و یا تیر کشیدن در بازوها ایجاد شود، بایستی بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. این علائم ممکن است بیانگر مشکلی مهمتر که نیاز به مداخله فوری دارد، باشد.

 

جلوگیری

در حالی که سرویکالژیا مشکلی رایج است، می توان احتمال بروز آن را از طریق برخی از تغییرات شیوه زندگی ساده کاهش داد.

 

بهبود وضعیت بدنی در طول روز

حفظ یک موقعیت بدنی خوب هنگام نشستن یا ایستادن روشی موثر برای جلوگیری از سرویکالژیا است. وضعیت خوب بدنی از گردن پشتیبانی می کند.

به عنوان مثال هنگام کار در پشت میز، وضعیت خوب را می توان با نگه داشتن زانو ها در زاویه 90 درجه، با هر دو پا روی زمین و گردن در یک موقعیت خنثی حفظ کرد.

 

بهبود وضعیت بدنی در طول شب

زمانی که فرد خواب است، بدن برای مدت طولانی غیرفعال است، بنابراین حفظ حالت بدنی خوب در طول خواب مفید است. افراد باید از خوابیدن بر روی شکم یا در موقعیتی که گردن پیچ خورده یا خم شده، خودداری کنند.

استفاده از بالش حمایتی که گردن را صاف نگه می دارد یا نگه داشتن بالشت بین پاها در صورت خوابیدن به پهلو می تواند کمک کننده باشند.

 

مدیریت استرس

درگیر شدن در تکنیک های کاهش استرس، مانند مدیتیشن و یا ورزش می تواند فشار بر روی شانه ها و گردن را که اغلب ناخودآگاه رخ می دهد، کاهش دهد.

 

فعالیت بدنی

فعال بودن می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرویکالژیا کمک کند. همچنین ممکن است انجام برخی از انواع فعالیتهای جسمانی، مانند فعالیت هایی که عضلات بالای کمر را هدف قرار می دهند، برای جلوگیری از گرد شدن شانه ها مفید باشد.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه کنید.

منبع:گردن درد

دلیل درد ساعد چیست؟

ساعد کامل کننده حرکات دست و بازوهاست، بنابراین درد در این ناحیه می تواند به زندگی روزمره خلل وارد نماید. درد ساعد می تواند از چندین علت مختلف ناشی شود که هر کدام نیاز به رویکرد درمانی متفاوت دارد.

ساعد از استخوان های شعاعی و استخوانی تشکیل شده اند که طول ساعد را به مفصل مچ دست می رساند. محل ساعد نشان دهنده ی آن است که به طور طبیعی در حرکات روزانه بازو و دست دخیل است.

در نتیجه آسیب و یا ناراحتی در ساعد ممکن است تاثیر گسترده ای در تحرک داشته باشد و باعث اختلال در عملکرد روزمره شود. به عنوان مثال درد ساعد ممکن است تایپ کردن بر روی یک صفحه کلید و یا گرفتن اشیاء با با دست را دشوار نماید.

حقایق سریع در مورد درد ساعد

• ساعد ناحیه بین مچ و آرنج دست است.
• در اغلب موارد فرد می تواند درد ساعد را با استراحت و فعالیت های ساختاری کنترل کند.
• برخی از گروه ها ممکن است در معرض خطر بالایی برای درد ساعد باشند.

 

علل درد ساعد چیست؟

ساعد دارای چندین عضله سطحی، سریع و عمیق است.

مانند بسیاری از اعضای بدن، ساختارهای ساعد توسط تاندون ها و رباط ها متصل می شوند.

درد ساعد می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود از جمله:

آسیب: یک ترومای حاد، مانند سقوط، می تواند یکی از استخوان های ساعد شکستگی ایجاد کرده و یا به رباط ها و تاندون ها آسیب برساند

استفاده بیش از حد: برخی از ورزش ها، مانند تنیس و انواع خاصی از وزنه برداری، فشار زیادی را روی عضلات ساعد قرار می دهند و می توانند موجب کشیدگی عضلات شوند. همچنین استفاده بیش از حد از رایانه ها می تواند موجب فشار عضلانی در ساعد شود، که به عنوان یک آسیب عصبی پیچیده (RSI) شناخته می شود. با توجه به رشد کار با کامپیوتر، درد های ناشی از RSI در محل کار به طور فزاینده ای رایج شده اند.

گرفتگی عصب: هنگامی که اعصاب فشرده می شود، می تواند باعث درد، بی حسی یا احساس سوزش سوزن شدن در ناحیه آسیب دیده شود. انسداد عصبی می تواند ناشی از طیف وسیعی از سندرم های مختلفی باشد که بر ساعد اثر می گذارند. شایع ترین سندرم تونل کارپ است.

آرتریت: آرتریت ممکن است در مچ دست یا آرنج اتفاق بیفتد و درد خفیفی در ساعد ایجاد کند.

یک بیماری پیش زمینه: شرایط خاص پزشکی، مانند آنژین، می تواند در ساعد درد ایجاد کند.

نوع درد ممکن است بسته به علت متفاوت باشد. به عنوان مثال گرفتگی عصب می تواند تیر کشیدن در ساعد شود، در حالی که آرتریت آرنج می تواند در ناحیه ساعد باعث درد خفیف شود. آسیب استفاده بیش از حد، مانند RSI، می تواند هر دو نوع درد را ایجاد کند.

 

این تمرینات کمک می کند تا عضلات ساعد را بکشید

• مستقیم بایستید، بازوی آسیب دیده را در مقابل خود بطوریکه کف دست موازی با زمین باشد صاف کنید.
• با استفاده از دست مخالف، مچ دست را به سمت بدن بکشید.
• مچ دست را تا زمانی که در ساعد خود احساس کشش و نه درد می کنید، کشش دهید.
• موقعیت را برای 20 ثانیه نگه دارید.

 

کشش آرنج

کشش عضله پروناکتور می تواند به بهبود انعطاف پذیری و کاهش درد در ساعد کمک کند:

• صاف بنشینید، آرنج را روی یک میز یا دسته صندلی قرار دهید.
• با استفاده از دست مخالف، به آرامی ساعد را به طرف میز یا کف فشار دهید.
• هنگام که احساس کشش و نه درد دارید، موقعیت را برای 15 ثانیه نگه دارید.

 

چرخش مچ دست

این تمرین می تواند به بهبود گردش خون در ساعد کمک کند و مچ دست را انعطاف دهد:

• بازوها را در مقابل خود با دست در ارتفاع شانه قرار دهید.
• دست را مشت کنید و هرکدام از مچ دست را در جهت عقربه های ساعت و سپس خلاف عقربه های ساعث چرخش دهید.
• 10 تکرار در هر جهت انجام دهید.

 

تمرینات قدرتی

در مراحل آخر توانبخشی، می توان به باشگاه رفت و از تجهیزاتی مانند دستگاه های کابل، دمبل های سبک، و یا باندهای ورزشی استفاده کنید. تمرینات قدرتی مانند چرخش مچ دست یا چرخش معکوس می تواند به ایجاد قدرت در ساعد کمک کند و از وقوع مجدد درد ساعد جلوگیری کند.

 

جراحی یا تزریق

تمرینات ورزشی همیشه کافی نیست و بعضی افراد ممکن است برای کاهش درد به داروهای ضد التهاب نیاز داشته باشند. گاهی اوقات جایی که درد ناشی از گرفتگی اعصاب یا سایر صدمات است، ممکن است جراحی انجام شود.

 

جلوگیری

یک فرد می تواند اقدامات احتیاطی اولیه را برای کمک به پیشگیری از درد ساعد انجام دهد، مانند:

• اجتناب از فعالیت هایی که روی ساعد فشار بیش از حد وارد می آورند، مانند تنیس و انواع خاصی از وزنه برداری.
• از کامپیوتر برای مدت طولانی استفاده نکنید و از یک صفحه کلید ارگونومیک در محل کار استفاده کنید.
• از طریق تمرینات قدرتی، قدرت ساعد و چنگ زدن را در خود تقویت نمایید.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه کنید.

منبع:درد ساعد

نحوه نشستن صحیح برای داشتن وضعیت بدنی مناسب

اتخاذ موقعیت صحیح نشستن برای حفظ وضعیت خوب و سلامت کمر و ستون فقرات ضروری است. اکثر افراد می توانند وضع نشستن خود را با دنبال کردن چند دستورالعمل ساده بهبود بخشند.

نشستن با کمر و شانه صاف، نه تنها سلامت جسمانی فرد را بهبود می بخشد، بلکه می تواند باعث ایجاد اعتماد به نفس بیشتر در فرد نیز شود.

بسیاری از افرد اکثر روز خود را در زمان جابجایی، کار کردن در یک دفتر یا تحصیل و استراحت در خانه صرف نشستن می کنند. نشستن طولانی مدت می تواند منجر به طیف وسیعی از اثرات نامطلوب بر روی سلامتی از جمله وضعیت بدنی بد و مشکلات سلامتی در کمر شود.

در این مقاله ما به اینکه موقعیت صحیح بدنی به چه معنی است و راه هایی برای رسیدن به موقعیت بدنی مناسب بخصوص در زمان استفاده از رایانه می پردازیم.

 

 

وضعیت مناسب بدنی چیست؟

وضعیت خوب بدنی به این معنی است که بخش های کلیدی بدن فرد به درستی تراز شده و با مقدار مناسب تنش عضلانی پشتیبانی می شود.

وضعیت صحیح میتواند کمک کند به:

• کاهش فشار روی بدن هنگام حرکت و ورزش
• کاهش استهلاک در مفاصل، ماهیچه ها و رباط ها
• حفظ تعادل در حال حرکت و ورزش
• کاهش خطر گرفتگی عضله و مشکلات استفاده بیش از حد
• بهبود سلامت ستون فقرات

 

بهترین موقعیت نشستن

بهترین موقعیت نشستن به قد افراد، صندلی که از آن استفاده می کنند و فعالیت آنها در هنگام نشستن بستگی دارد.

فرد می تواند از طریق موارد زیر وضعیت بدنی را بهبود بخشد و به موقعیت نشستن مناسب برسد:

• پای خود را صاف نگه دارید یا آنها را روی کف یا زیرپایی قرار دهید.
• از روی هم انداختن زانوها و یا مچ پا خودداری کنید.
• بین پشت زانو و صندلی کمی فاصله دهید.
• موقعیت زانو را در ارتفاع باسن یا کمی پایین تر از آن قرار دهید.
• مچ پا را در مقابل زانو قرار دهید.
• شانه ها را ریلکس کنید.
• ساعد و زانوهای خود را در صورت امکان به موازات کف قرار دهید.
• آرنج ها به طوری که در دست حالت L مانند ایجاد نماید، در طرفین قرار دهید.
• صاف و با نگاه به مستقیم بدون نیاز به کشش گردن بنشینید.
• کمر را به صندلی تکیه داده، و یا اگر در پشت شما جاهایی است که به راحتی کمر با صندلی تماس ندارد (بخصوص در پایین کمر) از پشتی یا کوسن مناسب استفاده نمایید.
• از نشستن برای مدت طولانی در یک زمان اجتناب کنید، در حالت ایده آل برای هر ساعت نشستن، حداقل 10 دقیقه استراحت نمایید.

 

نکاتی برای نشستن در پشت رایانه

افرادی که به خاطر کار یا تحصیلشان برای مدت طولانی پشت میز نشسته اند، باید اقدامات احتیاطی بیشتری را انجام دهند تا مطمئن شوند که وضعیت بدنی مناسب دارند.

زمان استفاده طولانی مدت از رایانه، فرد می تواند از طریق کارهای زیر به بهبود موقعیت نشستن خود کمک کند:

• مانیتور را در بازه ی طولی بازوها و در فاصله کمتر از 5 سانتی متری از خط طبیعی دید قرار دهید.
• محیط کاری را سفارشی سازی کنید، برای مثال از زیرپایی، پد مچ دست یا پشتی صندلی استفاده کنید.
• از یک میز ایستاده برای جابجایی بین نشستن و ایستادن استفاده نمایید.
• از صندلی ارگونومیک، توپ یوگا یا صندلی زانو استفاده نمایید.
• انواع مختلف صفحه کلید و ماوس را امتحان کنید.
• برای تماس های طولانی برای کاهش فشار روی گردن از هدست استفاده نمایید.
• موقعیت صفحه کلید و موس را با هم نزدیک کنید.
• گاه به گاه بلند شوید و در اطراف قدم بزنید، به خصوص زمانی که درد عضلانی یا مفصلی را تجربه می کنید.
• هنگامی که در موقعیت صحیح قرار می گیرید، سعی کنید هر 10 تا 15 دقیقه بررسی کنید که آیا وضعیت تغییر کرده است و یا نیاز به اصلاح موقعیت است.

فردی با وضعیت ضعیف بدنی می تواند وضعیت خود را با زمان، آگاهی و تعهد تصحیح کند. برای برخی افراد ممکن است هفته ها یا ماهها طول بکشد تا نتایج قابل توجهی از کار بر روی وضعیت خود بدست آورند. هنگامی که فرد وضعیت خود را بهبود بخشد، باید برای حفظ آن تلاش کند، بنابراین ممکن است اغلب خود را مجبور به تشخیص موقعیت های ناسالم و اصلاح آنها کند.

 

موقعیت های نشستنی که باید خودداری نمود

هر کاری که سبب سوء استفاده یا استفاده بیش از حد از عضلات، رباط ها و یا تاندون های خاص شود، می تواند بر وضعیت و سلامت بدن تاثیر بگذارد. بعضی از موقعیت ها که سبب استفاده نادرست از بافت ها می شوند، به ویژه موقعیت های نشستن، از بقیه بدتر هستند.

برای جلوگیری از موقعیت بدنی بد و ایجاد مشکلات برای سلامتی کمر از کارهای زیر خودداری کنید:

• نشستن به صورت خم شده در یک سمت بصورتی که ستون فقرات خم شده باشد.
• روی هم انداختن زانوها، مچ پا، دست ها.
• پای آویزان یا با حمایت نامناسب.
• نشستن طولانی مدت در یک موقعیت.
• فشار به گردن برای نگاه کردن به مانیتور، صفحه تلفن و یا مدارک برای مدت طولانی.
• نشسته در موقعیتی که به طور کامل از کمر، به خصوص قسمت پایین پشتیبانی نمی شود.
• نشستن برای مدت طولانی بدون وقفه

 

راه های دیگر برای بهبود وضعیت بدنی

تمرین عادات نشستن خوب تنها یکی از راه های کمک کردن به بهبود وضعیت بدنی و سلامت کمر است.

هر نوع موقعیت و حرکات موضعی که بدن ایجاد می کند؛ عضلات، تاندون ها و رباط هایی را که به حمایت موقعیت کمک می کنند را تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از عوامل سبک زندگی که به نظر نمی رسد به طور مستقیم بر وضعیت بدنی تاثیر داشته باشند در واقع برای سلامت وضعیت کلی بسیار مهم هستند.

راهنمایی های روزمره برای وضعیت بدنی و کمر سالم شامل موارد زیر است:

• برای حداقل 30 دقیقه سه بار در هفته با تمرکز بر ترکیبی از حرکات کششی، قدرتی و فعالیت های هوازی ورزش کنید.
• سعی کنید در یک موقعیت برای مدت طولانی باقی نمانید، هر ساعت موقعیت یا فعالیت خود را تغییر دهید.
• برای تماس های طولانی از هندزفری استفاده کنید.
• برای کاهش میزان فشار روی گردن و بالای کمر هر صفحه ای را در سطح چشم یا قفسه سینه نگه دارید.
• در هنگام خواندن صفحات تلفن همراه و یا مانیتور، صاف نشسته و به طور مستقیم نگاه کنید.
• اشیاء سنگین را با خم کردن پاها به جای استفاده از کمر بلند کنید.
• بارهای سنگین را در هنگام بلند کردن یا حمل در نزدیکی بدن نگه دارید.
• در هنگام رانندگی برای حمایت از کمر بدون فشار و اجازه زانو به خم شدن صندلی را تنظیم کنید.
• برای کاهش کشیدگی عضلات کمر روی صندلی ها کوسن های حمایتی کمر از جمله پشتی های خودرو قرار دهید.
• هنگام ایستادن برای مدت زمان طولانی کفش های راحت، حمایتی و یا ارتوپدی بپوشید.
• با ستون فقرات صاف راه بروید و تلاش کنید از خم شدن جلوگیری کنید.
• هنگام راه رفتن یا دویدن، بازوها را به آرامی تاب دهید.
• کریرهای کودک را در سطحی بالاتر از باسن با دسته در سطح ناف قرار دهید.
• در هنگام حمل نوزاد برای یک دوره طولانی، جهت نگه داری کودک را متناوبا تغییر دهید.
• در هنگام دوری از رایانه با انجام اسکات، لانگ، پروانه، شراگ شانه و حرکت شنا، عضلات مهم خود را تقویت نمایید.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه کنید.

منبع:نحوه نشستن صحیح

درمان پارگی و کشیدگی رباط

کشیدگی رباط (sprain) کشش یا پاره شدن رباط ها (باند های سختی از بافت فیبروزی که دو استخوان را در مفاصل شما متصل می کند) می باشد. رایچ ترین محل برای کشیدگی رباط در مچ پا شما است.

درمان اولیه شامل استراحت، یخ گذاری،کمپرسیون محل آسیب (بانداژفشاری) و بالا نگه داشتن مچ پا (مثلا گذاشتن یک بالش زیر پا) است. کشیدگی رباط خفیف می تواند در خانه درمان شود. کشیدگی رباط شدید گاهی اوقات نیاز به جراحی برای ترمیم رباط های پاره شده دارند.

تفاوت بین کشیدگی رباط  (sprain) و کشیدگی عضله (strain) این است که کشیدگی رباط موجب آسیب رسیدن به بافت هایی می شود که دو استخوان را به هم متصل می کنند، در حالی که کشیدگی عضله شامل آسیب به عضله یا بافتی است که عضله را به استخوان متصل می کند.

 

 

علائم

علائم و نشانه ها بسته به شدت آسیب، متفاوت است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد
• ورم
• کبودی
• توانایی محدود برای حرکت مفصل آسیب دیده
• شنیدن یا احساس صدای”پاپ” در مفصل در زمان آسیب دیدگی

 

چه زمان نیاز به مراجعه به پزشک است؟

کشیدگی رباط خفیف را می توان در خانه درمان کرد. اما آسیب های که باعث کشیدگی رباط  می شوند می توانند همچنین باعث آسیب های جدی مانند شکستگی شوند. شما باید به پزشک مراجعه کنید اگر:

• نمی توانید حرکت کنید یا مفصل آسیب دیده تحمل وزن نداشته باشد.
• درد به طور مستقیم بر روی استخوان مفصل آسیب دیده کشیده می شود.
• در هر بخش از ناحیه آسیب دیده بی حسی داشته باشید.
• ورم و یا کبودی قابل ملاحظه داشته باشید.

 

علل

کشیدگی رباط هنگام کشیدگی بیش از حد و یا پاره شدن رباط رخ می دهد در حالی که به شدت بر مفصل فشار وارد می آورد. کشیدگی رباط اغلب در شرایط زیر رخ می دهند:

مچ پا – پیاده روی یا ورزش روی یک سطح ناهموار، فرود نامناسب پس از یک پرش

زانو – چرخیدن در طول فعالیت ورزشی

مچ دست – فرود روی یک دست کش آمده در طول سقوط

شست – آسیب های ناشی اسکی و یا کشش بیش از حد طولانی در هنگام بازی ورزشی با راکت، مانند تنیس

کودکان دارای نواحی از بافت نرم تر هستند که صفحات رشد نام دارند و در انتهای استخوان های آنها هستند. رباط ها در اطراف مفصل اغلب قوی تر از این صفحات رشد هستند، به طوری که کودکان بیشتر احتمال شکستگی دارند تا کشیدگی رباط .

 

عوامل خطر

عواملی که در به وجود آمدن کشیدگی رباط  نقش دارند، عبارتند از:

شرایط محیطی. سطوح لغزنده یا ناهموار می تواند باعث احتمال بیشتر بروز آسیب شود.

خستگی. عضلات خسته احتمالا نمی توانند به خوبی از مفاصل شما حمایت کنند. هنگامی که شما خسته هستید، به احتمال بیشتری تسلیم نیروهایی می شوید که می توانند به مفصل فشار وارد کنند.

تجهیزات ضعیف. کفش و سایر تجهیزات ورزشی ضعیف و یا نامناسب می تواند به خطر ایجاد کشیدگی رباط کمک کند.

 

تشخیص

در طول معاینه فیزیکی پزشک تورم و نقاط حساس به لمس در اندام تحت تاثیر شما را بررسی می کند. موقعیت و شدت درد شما می تواند به تعیین میزان و ماهیت آسیب کمک کند.

اشعه ایکس می تواند به تشخیص عدم وجود شکستگی و یا آسیب استخوان به عنوان منبع مشکل کمک کند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) نیز ممکن است برای تشخیص میزان آسیب استفاده شود.

 

درمان کشیدگی رباط

برای مراقبت فوری از کشیدگی رباط  از روش  R.I.C.Eاستفاده کنید. روش – استراحت، یخ، فشرده سازی، ارتفاع:

استراحت. اجتناب از انجام فعالیت هایی که موجب درد، تورم یا ناراحتی می شوند. اما تمام فعالیت های بدنی را قطع نکنید.

یخ. حتی اگر به دنبال کمک پزشکی هستید، بلافاصله روی ناحیه آسیب دیده یخ بگذارید. از یخ یا کمپرس سرد هر باز به مدت 15 تا 20 دقیقه استفاده کنید و در چند روز بعد از مصدومیت، هر دو تا سه ساعت در زمانی که بیدار هستید، این کار را تکرار کنید.

فشرده سازی. برای متوقف کردن تورم، منطقه را با یک باند کشی فشرده کنید تا تورم متوقف شود. ناحیه را بیش از حد فشرده نکنید چرا که ممکن است باعث گردش خون شود. از انتهای دورترین ناحیه نسبت به قلب فشرده سازی را شروع کنید. اگر درد افزایش یابد، محل آسیب دیده بی حس شود و یا زیر ناحیه باندپیچی شده تورم دیده شود، باند کشی را آزادتر کنید.

بالا نگه داشتن عضو. سطح محل آسیب دیده را به خصوص در شب بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید چرا که به گرانش امکان می دهد تا تورم را کاهش دهد.

همچنین داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن و استامینوفن می توانند مفید باشند.

پس از دو روز اول، به آرامی شروع به استفاده از منطقه آسیب دیده کنید. شما باید بهبود تدریجی را در عملکرد مفصل برای تحمل وزن یا حرکت بدون درد مشاهده کنید. ریکاوری از کشیدگی رباط می تواند چند ماه طول بکشد.

متخصص طب فیزیکی می تواند برای به حداکثر رساندن ثبات و قدرت مفصل یا اندام آسیب دیده به شما کمک کند. پزشک شما ممکن است پیشنهاد دهد که منطقه را با بریس یا اسپلیت ثابت کنید. برای برخی از صدمات مانند پارگی رباط ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.

یکی از نکات بسیار مهم در توانبخشی این موارد تقویت حس درک وضعیت (proprioception) است که با تمرینات خاصی حاصل می گردد. حس درک وضعیت فضایی مفصل در جلوگیری از پیچ خوردگی بسیار حایز اهمیت است و  در اثر بی حرکتی مدام اسیب می بیند.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه فرمایید.

منبع: کشیدگی رباط