کلینیک درمانی

در این وبلاگ از خدمات انواع کلینیک ها مطلع می شوید

کلینیک درمانی

در این وبلاگ از خدمات انواع کلینیک ها مطلع می شوید

۰۳
ارديبهشت ۹۸

سندرم پای بی قرار یا سندرم پای ناآرام (Restless legs syndrome) بیماری است که موجب میل شدید غیر قابل کنترل برای حرکت دادن پاها، اغلب به دلیل وجود حسی ناخوشایند می شود. این مشکل معمولا در غروب یا شب زمانی که شما نشسته اید یا دراز کشیدید، رخ می دهد. حرکت دادن پا موقتا احساس ناخوشایند را تسکین می دهد.

سندرم پای بی قرار می تواند در هر سنی شروع شود و به طور کلی با افزایش سن شما وضعیت بدتر می شود. این بیماری می تواند خواب را مختل کند که در نتیجه فعالیت های روزانه نیز مختل می شوند.

مراحل ساده مراقبت از خود و تغییرات شیوه زندگی ممکن است به شما کمک کند. همچنین مصرف دارو به بسیاری از افراد مبتلا به سندرم پای بیقرار کمک می کند.

 

سندرم پای بی قرار چیست

 

علائم

علامت اصلی تمایل شدید به حرکت پاها است. ویژگی های رایج همراه با سندرم پای بی قرار عبارتند از:

احساساتی که پس از استراحت آغاز می شود. این احساس معمولا بعد از اینکه شما برای مدت طولانی دراز کشیدید یا نشسته اید، مانند نشستن در ماشین، هواپیما یا سینما شروع می شود.

احساس آرامش با حرکت. احساسات ناخوشایند با حرکت پا مانند کشش، آهسته تکان دادن، قدم زدن یا پیاده روی کاهش می یابد.

بدتر شدن علائم در شب. علائم معمولا در شب رخ می دهد.

تکان دادن پا در شب. سندرم پای بی قرار ممکن است با یکی دیگر از حالت های رایج تر بنام حرکات اندام متناوب در خواب مرتبط باشد که موجب تکان دادن پا یا لگد زدن در شب و زمانی که شما خواب هستید می شود.

افراد معمولا علائم سندرم پای بی قرار را به عنوان احساسات غیرمعمول، ناخوشایند در پاها توصیف می کنند. معمولا در هر دو طرف بدن اتفاق می افتد. در موارد نادر این احساسات بر روی دست ها نیز تاثیر می گذارد.

 

احساساتی که معمولا در داخل اندام و نه روی پوست رخ می دهند، به شرح زیر است:

  • خزیدن چیزی
  • کشیده شدن
  • ذق ذق کردن
  • درد
  • خارش
  • وجود الکتریسته

گاهی توصیف احساسات دشوار است. افرادی که تحت تاثیر قرار می گیرند معمولا این وضعیت را به عنوان بی حسی یا گرفتگی عضلات توصیف نمی کنند. با این حال آنها به طور پیوسته تمایل به حرکت پاهای خود را توصیف می کنند.

شدت علائم متغیر است. گاهی اوقات علائم برای دوره هایی ناپدید می شوند و سپس دوباره به سراغ فرد می آیند.

 

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

برخی از افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار هرگز به دنبال مراقبت های پزشکی نیستند زیرا آنها نگران هستند که مشکلشان جدی گرفته نشود. اما سندرم پای بی قرار می تواند در خواب شما دخالت کند و موجب خواب آلودگی روزانه شده و بر کیفیت زندگی تاثیر گذارد. اگر فکر می کنید که دچار سندرم پای بی قرار هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

 

علل

اغلب علت شناخته شده ای برای سندرم پای بی قرار وجود ندارد. محققان معتقدند که این وضعیت ممکن است ناشی از اختلال دوپامین شیمیایی مغز باشد که پیام هایی برای کنترل حرکت عضلات ارسال می کند.

 

  • وراثت

گاهی اوقات سندرم پای بی قرار در خانواده ها منتقل می شود، به ویژه اگر شرایط قبل از 40 سالگی شروع شود. محققان قسمت هایی را در کروموزوم معرفی کرده اند که ژن های سندرم پای بی قرار ممکن است وجود داشته باشد.

 

  • بارداری

تغییرات بارداری یا هورمونی ممکن است به طور موقت علائم و نشانه های سندرم پای بی قرار را بدتر کند. بعضی از زنان برای اولین بار در دوران بارداری، مخصوصا در سه ماهه آخر، دچار سندرم پای بی قرار می شوند. با این حال نشانه ها و علائم معمولا بعد از زایمان ناپدید می شوند.

 

تشخیص

پزشک شما سابقه پزشکی شما را گرفته و از شما می خواهد که علائم خود را توصیف کنید. تشخیص سندرم پای بی قرار بر اساس معیارهای زیر است:

  • شما تمایل شدید و اغلب غیر قابل مقاومت در جهت حرکت پاهای خود دارید که معمولا همراه با احساسات ناراحت کننده به طور معمول شبیه خزندین،گرفتگی، سوزن سوزن شدن و یا کشیدگی در پاست.
  • علائم شما وقتی که استراحت می کنید شروع شده یا بدتر می شود.
  • علائم شما به طور جزئی یا به طور موقت با فعالیت، مانند راه رفتن یا حرکات کششی از بین می رود.
  • علائم شما در شب بدتر می شوند.
  • علائم را نمی توان تنها با یک وضعیت پزشکی یا رفتاری توضیح داد.
  • پزشک شما ممکن است یک آزمایش فیزیکی و عصبی انجام دهد. آزمایش خون، به ویژه برای کمبود آهن، ممکن است دستورالعمل دیگری باشد تا دلایل احتمالی مشکل شما رد کند.

 

درمان

گاهی اوقات درمان یک بیماری زمینه ای مانند کمبود آهن، نشانه های سندرم پاهای بیقرار را بسیار کاهش می دهد. اصلاح کمبود آهن ممکن است شامل مصرف مکمل آهن به صورت خوراکی یا داخل وریدی باشد. با این حال مکمل های آهن را تنها با نظارت پزشکی و بعد از اینکه پزشک سطح آهن خون شما را بررسی کرد، مصرف نمایید.

اگر شما سندرم پای بی قرار را بدون شرایط مرتبطه داشته باشید، درمان بر تغییرات شیوه زندگی متمرکز است. اگر این درمان ها موثر نباشند، پزشک شما ممکن است داروها را تجویز نماید.

 

دارو درمانی

داروهای تجویزی متعدد، که بیشتر آنها برای درمان بیماری های دیگر توسعه یافته اند، برای کاهش بیقراری در پاهای شما در دسترس هستند. این داروها شامل:

داروهایی که باعث افزایش دوپامین در مغز می شوند. این داروها روی سطوح دوپامین پیامرسان های شیمیایی در مغز تاثیر می گذارند. روپینیرول(Requip) ، روتیگوتین (Neupro) و پرامی‌ پکسول (Mirapex) توسط FDA برای درمان سندرم پای بی قرار متوسط ​​تا شدید تایید شده است. عوارض جانبی کوتاه مدت این داروها معمولا خفیف هستند و شامل تهوع، سرگیجه و خستگی می شوند. با این حال این داروها همچنین می توانند اختلالات کنترل تکانه، مانند قماربازی بیمارگونه و خواب آلودگی روزانه را ایجاد کنند.

داروهای موثر بر کانال های کلسیم. بعضی از داروها مانند گاباپنتین (نورونتین)، گاباپنتین اناکاربیل (هوریزانت) و پره گابالین (Lyrica) برای برخی از افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار موثر است.

اپیوئیدها. داروهای مخدر می توانند علائم خفیف تا شدید را از بین ببرند، اما اگر در دوزهای بالا استفاده شوند، ممکن است معتاد کننده باشند. بعضی از نمونه ها عبارتند از کدئین، اکسید کتون (OxyContin، Roxicodone)، ترکیب اکسید کتون و استامینوفن (Percocet، Roxicet) و ترکیب هیدروکودون و استامینوفن (Norco، Vicodin).

آرامبخش های عضلانی و داروهای خواب. این داروها شناخته شده با عنوان بنزودیازپین ها، به شما جهت خواب شبانه بهتر کمک می کنند، اما احساسات پا را از بین نمی برند و ممکن است موجب خواب آلودگی روزانه شوند. یک آرام بخش رایج برای سندرم پای بی قرار کلونازپام (Klonopin) است. این داروها به طور کلی تنها در صورتی استفاده می شود که دیگر درمان ها تاثیری نداشته باشند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

تغییر ساده سبک زندگی می تواند به کاهش نشانه های سندرم پای بی قرار کمک کند:

حمام و ماساژ را امتحان کنید. خیس خوردن در حمام گرم و ماساژ دادن پاها می تواند عضلات شما را تسکین دهد.

پک های گرم و یا سرد را اعمال کنید. استفاده از گرما یا سرد یا استفاده متناوب از این دو، ممکن است احساسات ناخوشایند اندام شما را کاهش دهد.

ایجاد بهداشت خوب خواب. خستگی تمایل به تشدید علائم سندرم پای بی قرار دارد، بنابراین مهم است که بهداشت خواب خود را جدی بگیرید. در حالت ایده آل در یک محیط خنک، آرام و راحت  به رختخواب بروید؛ در ساعت مشخصی به تخت رفته و بیدار شوید و خواب کافی دریافت کنید.

ورزش. ورزش کردن تا حد متوسط و منظم ممکن است علائم سندرم پای بی قرار را کاهش دهد، اما ورزش بیش از حد و یا دیر هنگام ممکن است علائم را تشدید کند.

اجتناب از مصرف کافئین. گاهی اوقات قطع مصرف کافئین ممکن است به پاهای بی قرار کمک کند. برای چند هفته سعی کنید محصولات حاوی کافئین مانند نوشیدنی های شکلاتی و کافئینی شبیه قهوه، چای و نوشیدنی های غیر الکلی را قطع کنید تا ببینید به وضعیت شما کمکی می کند.

 

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه کنید.

منبع:سندرم پای بی قرار

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۸/۰۲/۰۳
fordbaz Fahimifar

نظرات  (۱)

۰۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۰:۲۵ مجله اینترنتی چفچفک
ممنون

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی