ارتوتیک اندام تحتانی، ارتز زانو، مچ پا و لگن

ارتوتیک اندام تحتانی شامل ارتزها، بریس ها و پشتیبانی های طراحی شده برای پا، لگن، زانو و مچ پا است و می تواند برای طیفی از نیازها از ثبات تا حرکت استفاده شوند. ارتوتیک های اندام تحتانی می توانند به طور مستقل و یا با همکاری با هم کار کنند تا بتوانند طیف وسیعی از گزینه ها شامل ارتوتیک های ساده ی پا تا ارتوپیک پیچیده حرکتی را با یک کفش ارتوپدی سفارشی فراهم کنند.

ارتوتیک پا (کفی کفش)

ارتوتیک های پا بطوری طراحی شده اند که توزیع فشار بر روی سطح کف پا را متوازن کنند و مناطقی که ممکن است حساس یا دردناک باشند را آرام کنند، ناهنجاری ها را اصلاح کرده یا پا را با آن وفق دهند، و بهبود کلی در تراز پا، پیچیدگی های مچ پا، ران و اندام تحتانی ایجاد کنند. دسته بندی ارتوتیک های پا شامل وفق دهنده، اصلاح کننده، سخت، نیمه سخت و نرم است.

 

پشتیبانی از مچ پا

این ارتزها در ابتدا برای کمک به پایداری مچ پا و برای پیچ خوردگی ها و کشیدگی ها مزمن مچ پا طراحی شده اند. انواع پشتیبانی شامل ارتز نیمه سخت، ارتز مچ پای سفت و محکم، ارتز ژل یا هوا و یا ارتوتیک های مچ پایی است که با توجه به پای بیمار به صورت سفارشی ساخته شده اند.

 

ارتزهای مچ پا ( AFOها)

 AFO ها برای پشتیبانی، تراز مناسب مفصل ها با پا و مچ پا، کمک به جایگزینی ضعف عضلانی و حفاظت از پا و اندام تحتانی طراحی شده اند. این نوع ارتز به طور معمول با فلز یا پلاستیک ساخته شده و در دسته های سخت، نیمه سخت و مفصل دار قرار می گیرند.

 

بوت های واکر اندام تحتانیبوت های واکر برای کمک به پایداری پا و مچ پا و همچنین محدود کردن دامنه حرکت اندام تحتانی طراحی شده اند. بوت های واکر با یک مفصل مچ پا یکپارچه یا چند قسمتی طراحی شده اند تا بتوانند برای درمان جراحت ها، شکستگی ها، شرایط یا بیماری های مزمن استفاده شوند. هر ارتز دارای یک پوشش داخلی قابل جابجایی برای محافظت از پوست از آسیب، پدهای مچ پا برای ثبات و راحتی بیشتر و یک کفی محکم برای ارائه روش راه رفتن روان است.

 

پشتیبانی نرم اندام تحتانی

اغلب به عنوان کالاهای نرم نامیده می شوند، این ارتزها عبارتند از بریس هایی که از نئوپرن، برزنت و پارچه ساخته شده اند و می توانند با استفاده از فلزی یا پلاستیکی برای پشتیبانی اضافی تقویت شوند.

 

ارتز عملکردی زانو

ارتزهای عملکردی زانو برای کمک به ثبات مفصل زانو در نتیجه آسیب رباط، بازسازی پس از عمل، آسیب منیسک و حفاظت پیشگیرانه طراحی شده است. این ارتزها برای ایجاد حداکثر پایداری در مفصل زانو طراحی شده اند. آسیب به رباط زانو باعث ایجاد حرکت ناخواسته بین استخوان ران و استخوان ساق پا می شود. اگر این مشکل بدون درمان باقی بماند، می تواند سستی مفصلی را ایجاد کند، منجر به تغییرات تحلیل مفصلی شده و بیمار را در معرض آسیب بیشتر قرار داده و موجب آسیب های بعدی به سازه های اطراف شود. ارتزهای کارکردی زانو می توانند توسط اندازه گیری های بیمار یا یک مدل سفارشی از پای بیمار انتخاب شوند.

 

متوقف کننده حرکت زانو

متوقف کننده های زانو اغلب برای تثبیت و عدم تحرک اندام تحتانی پس از عمل و در طول مرحله حاد آسیب زانو استفاده می شوند. آنها حداکثر توقف تحرک مفصل زانو و فشرده سامتوقف کننده های زانو اغلب برای تثبیت و عدم تحرک اندام تحتانی پس از عمل و در طول مرحله حاد آسیب زانو استفاده می شوند. آنها حداکثر توقف تحرک مفصل زانو و فشرده سازی را فراهم می کنند.

 

ارتز زانو و مچ پا (KAFO ها)

کافئوس ها برای ارائه پشتیبانی، سازگاری مناسب مفصل با زانو، پا و مچ پا، کمک به جایگزینی ضعف عضلانی و حفاظت از پا و اندام استفاده می شوند. KAFO ها می توانند از مواد مختلف از جمله فلز تا پلاستیک ساخته شوند.

 

ارتزهای شکستگی اندام های تحتانی

ارتزهای شکستگی اندام های تحتانی می تونند با بوت واکرها یا ارتز شکستگی ساق پا استفاده شوند. ارتوپد فنی شما تعیین می کند که کدام سبک ارتز برای تثبیت شکستگی شما بهتر است.

 

ارتز راه رفتن مجاور (RGO’s)

زی را فراهم می کنند.

 

ارتز زانو و مچ پا (KAFO ها)

کافئوس ها برای ارائه پشتیبانی، سازگاری مناسب مفصل با زانو، پا و مچ پا، کمک به جایگزینی ضعف عضلانی و حفاظت از پا و اندام استفاده می شوند. KAFO ها می توانند از مواد مختلف از جمله فلز تا پلاستیک ساخته شوند.

 

ارتزهای شکستگی اندام های تحتانی

ارتزهای شکستگی اندام های تحتانی می تونند با بوت واکرها یا ارتز شکستگی ساق پا استفاده شوند. ارتوپد فنی شما تعیین می کند که کدام سبک ارتز برای تثبیت شکستگی شما بهتر است.

 

ارتز راه رفتن مجاور (RGO’s)

راه رفتن مجاور به معنای قرار دادن یک پا در مقابل دیگری است. RGO ها برای کمک به بیماران مبتلا به آسیب نخاعی، میلومانینگوسئل، اسپینا بیفیدا و سایر اختلالات ناگوار طراحی شده اند. اغلب بیماران مبتلا به فلج به کمک ارتزهای اندام های تحتانی برای راه رفتن نیاز دارند. یکی از این دستگاه ها، یک ارتز حرکتی مجاور (RGO) است که برای ارائه روش معمول حرکت برای بیماران فلج طراحی شده است.

 

ارتز دور سازی از محور بدن لگن

ارتز دور سازی از محور بدن لگن به منظور حفظ تراز آناتومیک مناسب لگن یا مفصل جایگزین آن طراحی شده است. اجزاء شامل کمربند لگن/پهلو ، کاف ران و مفصل ران می باشند. مفاصل معمولا قابل تنظیم می باشند و در برخی زوایا درحالت متحرک/متوقف قرار می گیرند. این تراز موقعیت سر  استخوان ران را روی استابولوم قرار می دهد که اینکار اجازه می دهد تا مفاصل، استخوان ها و عضلات اطراف آن ترمیم شوند. این دستگاه ها همچنین برای تثبیت بیماران مبتلا به در رفتگی یا جابجایی ران استفاده می شوند.

 

درمان فشرده سازی متوالی

این دستگاه ها در اطراف اندام قرار می گیرند و با ایجاد عمل فشاری متناوب به کنترل لنفدوم و بازگشت وریدی کمک می کنند. این موارد اغلب در بیمارستان ها پس از عمل جراحی برای کمک به پیشگیری از لخته شدن خون و کمک به گردش خون اندام تحتانی استفاده می شوند.

 

جوراب های فشاری

جوراب های فشاری با ایجاد فشار روی پا به کنترل تورم/لنفدوم و بازگشت خون وریدی کمک می کنند.

برای مقالات  اورتوپدی به کلینیک ارتوپدی فنی حکیم مراجعه فرمایید

 

بریس میلواکی چیست، اهداف و موارد کاربرد آن

بریس میلواکی یک ارتز  فعال اصلاح کننده ستون فقرات است. بریس میلواکی شامل یک حلقه گردن با یک قالب گلو و دو پد برای جلوگیری از فشار زیاد به گردن است. عناصر دیگر یک کمربند لگن پلاستیکی، پایه های آلومینیومی، پدهای چرم L شکل در قفسه سینه و میله های فلزی در جلو و پشت هستند.

موارد استفاده بریس میلواکی

بریس میلواکی در درمان اختلالات وضعیتی مانند اسکولیوز ایدیوپاتیک (کژپشتی با علت ناشناخته‌) یا بیماری شوئرمن استفاده می شود.

بریس به طور معمول برای کودکانی با اختلال وضعیتی، که به سن رشد نرسیده اند و یا در دوره رشد سریع خود هستند تجویز می شود. بریس میلواکی برای بزرگسالان و نوجوانانی که از مرحله رشد خود عبور کرده اند، استفاده نمی شود، زیرا این کار تاثیری نخواهد داشت.

بریس میلواکی به ویژه در مواردی که ترس از وقوع مشکل در رشد نوجوانان وجود دارد، توصیه می شود. اگر منحنی ستون فقرات دارای زاویه کاب بین 20 و 40 درجه باشد، بیانگر لزوم استفاده از بریس است.

کمتر از این میزان زاویه کاب، منحنی کمر بیمار تحت نظر باقی می ماند. بیشتر از این اندازه جراحان به جای پوشیدن بریس، مداخله می کنند.

 

اصول و تکنیک بریس

• پایه ای شامل یک شکم بند متصل به لگن، پد گردن، حلقه گردن و پد فشار دنده است.
• شکم بند به آرامی روی سِتیغ خاصِره‌ای یا ایلیاک کرست، در اطراف کمر قرار می گیرد و برای حمایت  از شکم، به سمت بالا انحنا پیدا می کند. برای جلوگیری از فشار در حاشیه های دنده، در طرفین کاهش می یابد. همچنین لگن را در شیب عقب تر نگه می دارد، و لوردوز کمری را کاهش می دهد ( لوردوز کمری بیش از حد اغلب در بیماران کژپشت دیده می شود).
• میله های فلزی به کمربند چرم متصل می شوند تا پایه ای ایجاد شود که از آن یک قوس فلزی در جلو و دوتا در عقب به سمت حلقه اطراف گردن عبور می کند. حلقه گردن در 20 درجه ی افقی است. پایه ها قابل تنظیم هستند.
• قالب گلو درست زیر چانه قرار می گیرد و اگر به خوبی اندازه شود، فک را لمس نمی کند. هدف قالب گلو این است که به بیمار یادآوری کرده که چانه را به عقب برده و سر را عقب نگه دارد. عملکرد کمربند لگن و قالب گلو با هم، سر در مرکز لگن نگه می دارد.
• چرخش دنده بوسیله یک پد فشار بر روی برجستگی های آن اصلاح می شود. پد فشار به یک بند چرمی ساده، سنگین و گسترده فیکس شده که توسط گیره به پایه ها در سطح مورد نظر متصل می شود. بند چرم از روی قسمت محدب کجی کمر قرار می گیرد به طوری که فشار به طور مستقیم از آن سمت اعمال می شود.

 

اهداف بریس

بریس میلواکی برای درمان محافظه کارانه اختلالات وضعیتی استفاده می شود.

هدف آن حفظ حالت صاف بدن و جلوگیری از پیشرفت منحنی در زمانی که بیمار در حال رشد بوده و در انتظار نیاز احتمالی برای مداخلات جراحی است، می باشد.

اهداف مدیریت محافظه کار اسکولیوز عبارتند از:

• جلوگیری از پیشرفت منحنی در دوران بلوغ
• جلوگیری یا درمان اختلال عملکرد تنفسی
• جلوگیری یا درمان درد ستون فقرات
• زیبایی بدن را بهبود بخشد

مهم است که توجه داشته باشید که همه به اصلاح دائمی نخواهند رسید. ممکن است که بریس در زمان استفاده موثر باشد، اما زمانی که بیمار دیگر از بریس استفاده نمی کند، منحنی کمر می تواند به شکل اصلی خود بازگردد.

 

برنامه بریس

توصیه می شود که از بریس میلواکی 23 ساعت در روز استفاده شود. یک ساعتی که کودک از بریس میلواکی استفاده نمی کند را باید تمرینات ورزشی انجام دهد. مطالعات ثابت کرده اند که این روش برای درمان محافظه کارانه اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان موثر است.

مهم است که بریس در زمانی که کودک در حال رشد است و اصلاح منحنی پیشرفت می کند، کنترل و تنظیم شود. این برنامه، زمانی که بلوغ اسکلت کامل شود و یا زمانی که منحنی کنترل شود، متوقف می شود. روند متوقف کردن برنامه بریس باید به تدریج انجام شود و با دقت دنبال شود. اگر نشانه ای وجود داشته باشد، که انحنای کمر بدتر می شود، بیمار باید همانند قبل از بریس استفاده کند.

فعالیت ها و تمرینات توصیه شده اند و با بریس امکان پذیر هستند. ورزش هم توصیه می شود، اما بیمار باید از ورزش های تماسی، زمانی که بریس می تواند به دیگران آسیب برساند، اجتناب کند.

این پروتکل نشان داده است که در آن مسائل روانشناختی و تصویر بد ذهنی از بدن در بیماران وجود دارد. بعضی از بیماران بریس خود را خیلی کمتر از آنچه توصیه شده است می پوشند: به جای 23 ساعت در روز، آنها بریس را فقط به مدت 15 ساعت می پوشند.

 

مدیریت فیزیوتراپی

ارتقاء حرکات طبیعی، فعالیت ها و ورزش ها باید هدف مداخله فیزیوتراپی باشد. رویکرد جامع باید انجام شود و نه تنها بر مدیریت اسکولیوز متمرکز باشد.

 

اهداف فیزیوتراپی

• حفظ انعطاف پذیری
• اصلاح وضعیت
• تثبیت موقعیت صحیح
• آموزش بیمار
• آموزش در فعالیت های زندگی روزانه

 

تمرینات ورزشی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کشش و انعطاف پذیری
• تقویت ماهیچه های خاص
• مدیریت استقرار و بازآموزی
• تمرینات تثبیت ستون فقرات

مداخلات منظم فیزیوتراپیست ها در تمرین و بازآموزی بدن می توانند تاثیر مثبتی روانی بر روی بیماران مبتلا به اسکولیوز داشته باشند. ثابت شده است که فیزیوتراپی منظم سبب کاهش نمره درد در مقایسه با برنامه های ورزش در منزل به تنهایی می شوند.

حرکات ورزشی و استفاده از بریس نتایج مثبتی در رابطه با عملکرد، میزان درد و کاهش میزان نرخ جراحی دارد. می توان از تمرینات خاص برای بریس میلواکی استفاده کرد، آنها از اصول مشابه با تمرینات بالا پیروی می کنند.

برای مقالات بیشتر به سایتکلینیک ارتوپدی فنی حکیم مراجعه کنید

وکیوم تراپی چگونه به درمان زخم کمک می کند

وکیوم تراپی چگونه به درمان زخم کمک می کند

وکیوم تراپی (VAC) نوعی درمان برای کمک به بهبود زخم است که همچنین با نام درمان فشار منفی نیز شناخته می شود. در طول درمان، یک دستگاه فشار هوای روی زخم را کاهش می دهد. این کار می تواند به بهبود زخم کمک کند.

 

درک سیستم وکیوم تراپی زخم

سیستم وکیوم زخم چندین قسمت دارد. پانسمان فوم و یا گاز به طور مستقیم بر روی زخم قرار می گیرند. پانسمان هر 24 تا 72 ساعت تعویض می شود. یک فیلم چسبناک، پانسمان و زخم را پوشانده و مهروموم می کند. یک لوله زهکشی از زیر چسب فیلم می آید و به یک پمپ وکیوم قابل حمل متصل می شود. این پمپ فشار هوا بر روی زخم را از بین می برد. اینکار ممکن است به طور مداوم و یا دوره ای انجام شود. در طول درمان، شما نیاز به حمل پمپ قابل حمل به هر جا که می روید دارید.

 

 

چرا از وکیوم تراپی استفاده می شود؟

شما ممکن است برای زخم هایی که اخیرا ایجاد شده ویا برای درمان زخم های مزمن به این روش نیاز داشته باشید. زخم مزمن زخمی است که با گذشت زمان درمان نمی شود. زخم مزمن می تواند در افراد مبتلا به دیابت رخ دهد. اگر اخیرا یک گرافت پوستی داشته اید، ممکن است به وکیوم زخم نیاز داشته باشید. همچنین  ممکن است برای درمان یک زخم بزرگ نیاز به وکیوم تراپی داشته باشید. زخم های بزرگ می توانند مدت زمان بیشتری برای بهبود نیاز داشته باشند.

یک سیستم وکیوم زخم می تواند به سرعت بهبود زخم شما کمک کند از طریق:

• تخلیه مایع اضافی از زخم
• کاهش تورم
• کاهش باکتری در زخم
• مرطوب و گرم نگه داشتن زخم شما
• کمک به نزدیک شدن لبه های زخم
• افزایش جریان خون به زخم شما
• کاهش التهاب

وکیوم زخم مزایای دیگری را نسبت به سایر انواع مراقبت از زخم ارائه می دهد از جمله اینکه ممکن است ناراحتی کلی شما را کاهش دهد. معمولا دفعات تعویض پانسمان کمتر می شود و ممکن است  پانسمان ها ساده تر در جای خود ثابت شوند.

 

خطرات وکیوم تراپی زخم

وکیوم دارای برخی از خطرات نادر است، مانند:

• خونریزی (که ممکن است شدید باشد)
• عفونت زخم
• ارتباط غیر طبیعی بین روده و پوست (فیستول روده)

آموزش مناسب در تعویض پانسمان می تواند به کاهش احتمال این عوارض کمک کند. همچنین، درمانگر زخم شما به دقت وضعیت شما را بررسی کرده و به شما اطمینان می دهد که شما یک کاندید خوب برای درمان هستید. مشکلات خاص می تواند خطر ابتلا به عوارض را افزایش دهند که موارد زیر را شامل می شوند:

• اعضای بدن یا رگ های خونی نمایان
• خطر بالای خونریزی از یک مشکل پزشکی دیگر
• عفونت زخم
• عفونت استخوانی نزدیک به زخم
• بافت زخم مرده
• بافت سرطانی
• پوست شکننده، از جمله به علت استفاده از استروئید موضعی یا پیری
• آلرژی به چسب
• گردش خون بسیار ضعیف به زخم شما
• زخم های نزدیک به مفاصل که ممکن است به دلیل تحرک دوباره باز شوند

درمانگر زخم شما خطراتی که برای شما وجود دارد را با شما مورد بحث قرار خواهد داد. اطمینان حاصل کنید که با او درباره همه سوالات و نگرانی های خود صحبت کنید.

 

آماده شدن برای وکیوم تراپی زخم

به احتمال زیاد نیازی به انجام کار زیادی برای آماده سازی برای وکیوم زخم نیست. در بعضی موارد، قبل از انجام این درمان، ممکن است نیاز باشد صبر کنید. برای مثال، ممکن است در صورت عفونی بودن زخم، نیاز باشد درمانگر زخم ابتدا عفونت را برطرف کند. همچنین ممکن است نیاز باشد که بافت مرده یا آسیب دیده از زخم شما جدا شود.

شما یا مراقب شما ممکن است نیاز به آموزش در مورد نحوه استفاده از دستگاه وکیوم زخم داشته باشید. این کار در صورتی انجام می شود که بتوانید وکیوم تراپی زخم را در خانه داشته باشید. در موارد دیگر ممکن است نیاز به وکیوم تراپی زخم در یک کلینیک زخم داشته باشید.

 

در روز انجام وکیوم تراپی زخم شما:

متخصص زخم، زخم شما را با پانسمان فوم یا گاز می پوشاند. یک فیلم چسبنده بر روی پانسمان و زخم گذاشته خواهد شد. این فیلم زخم را مهر و موم می کند. فوم به یک لوله زهکشی وصل می شود که به پمپ خلاء متصل است. این پمپ قابل حمل است. هنگامی که پمپ روشن می شود، مایع را از طریق فوم و لوله تخلیه می کند. پمپ ممکن است به طور مداوم کار کند، یا ممکن است به حالت خاموش و روشن تغییر حالت دهد. تنظیمات دقیق برای شما به نوع خاصی از سیستم خلاء زخمی که استفاده می کنید،‌ بستگی دارد.

 

 

مراقبت های زخم شما

شما ممکن است یک بار در روز به تعویض پانسمان نیاز داشته باشید. ممکن است دفعات تعویض پانسمان با توجه به زخم شما کمتر یا بیشتر شود. ممکن است شما یا مراقب شما برای انجام این کار در خانه آموزش ببینید یا ممکن است توسط یک درمانگر زخم معاینه و تعویض شود. درمانگر شما ممکن است داروی مسکن تجویز کند. اینکار برای جلوگیری یا کاهش درد در طول تعویض پانسمان است.

شما احتمالا باید چندین هفته یا چند ماه از سیستم وکیوم زخم استفاده کنید. در طول این مدت، پمپ قابل حمل وکیوم را به هر جا که می روید، حمل می کنید.

 

تغذیه برای بهبود زخم

در طول این مدت مطمئن شوید که یک رژیم غذایی سالم را دنبال کنید. اینکار لازم است تا زخم بهبود یابد و از عفونت جلوگیری شود. درمانگر شما می تواند اطلاعات بیشتری راجع به اینکه در طول این مدت چه چیزهایی را در رژیم غذایی خود قرار دهید، در اختیار شما بگذارد.

اگر وضعیت پزشکی دارید که به زخم شما منجر شده است، مانند دیابت، دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید. این دستورالعمل ها می تواند به شما در جلوگیری از زخم های آینده کمک کند.

 

مراقبت های پیگیری

درمانگر شما به دقت روند بهبود زخم شما را نظارت می کند. اطمینان حاصل کنید که در تمام جلسات معاینه بعد از انجام درمان حضور پیدا می کنید.

 

چه زمان با درمانگر خود تماس بگیرم؟

در صورت وجود هر یک از این موارد، با درمانگر زخم خود تماس بگیرید:

• تب 38 درجه سانتی گراد (100.4 درجه فارنهایت)
• افزایش قرمزی، تورم، یا گرما در اطراف زخم
• افزایش درد
• خون قرمز روشن یا لخته های خون در لوله یا محفظه جمع آوری وکیوم

از سایت وکیوم تراپی دیدن فرمایید.

تمرینات ورزشی مناسب برای درمان دیسک گردن

دیسک گردن چیست؟

دیسک گردن بسیار دردناک است. دیسک های گردن در اوایل تا اواسط میانسالی رایج هستند. دیسک های گردن اغلب زمانی ایجاد می شوند که فشار بیش از حد بر روی ستون فقرات قرار می گیرد. ستون فقرات از مهره های استخوانی تشکیل شده است که با دیسک های ژل مانند جدا شده اند.

این دیسک ها در هنگام ضربه مانند بالشتکی نرم از مهره ها مواظبت می کنند، اجازه حرکت در ستون فقرات را می دهند و مهره ها را در محل خود نگه می دارند. فتق دیسک هنگامی رخ می دهد که یک دیسک شکسته شود و باعث می شود که دیسک نشت کند، این موضوع موجب تحریک اعصاب اطراف آن می شود. دیسک گردن اغلب با بلند کردن، کشیدن، خم شدن یا چرخیدن اتفاق می افتد. وضعیت بد و ارگونومی ضعیف نیز ممکن است احتمال بروز دیسک گردن را افزایش دهد.

هنگامی که دیسک بر روی اعصاب در ناحیه خاصی از ستون فقرات تاثیر می گذارد، می تواند به درد و ضعف در ناحیه ای از بدن که آن عصب ها خدمت می کنند منجر شود.

 

مهراک گردن چیست؟

اگر دیسک در گردن یا ستون فقرات فوقانی باشد، می تواند درد را به سمت شانه، بازو یا دست بکشاند. این درد رادیکولوپاتی یا مهراک گردن نامیده می شود. مهراک گردن به طور رایج به عصب فشرده شده اشاره دارد.

مهراک گردن ممکن است منجر به سوزش، سوزن سوزن شدن و ضعف در بازو، شانه و یا دست شود. در موارد شدید، ممکن است منجر به از دست دادن احساس و فلج شود.

 

درمان دیسک گردن

روش های مختلفی برای درمان فتق دیسک وجود دارد. اکثر متخصصان طب فیزیکی قبل از در نظر گرفتن عمل جراحی، داروهای مسکن، استراحت، فیزیوتراپی و درمان های محافظه کارانه را توصیه می کنند.

تمرینات زیر می تواند درد گردن ناشی از فتق دیسک گردن شما را سریع تر بهبود بخشد. هدف این تمرین ها این است که دیسک را به عقب بکشید، و از ریشه عصب دور کنید. قبل از انجام تمرینات در خانه، با متخصص گردن و ستون فقرات خود مشورت کنید.

 

تمرینات ورزشی گردن برای از بین بردن درد

 

کشش گردن

 

 

• به پشت روی یک میز یا تخت دراز بکشید به طوریکه پایین گردن شما با لبه همسطح باشد.
• به آرامی سر خود را از عقب پایین بیاورید و اجازه دهید آویزان بماند. اگر این کار درد شما را بدتر می کند یا درد را به سمت بازوها می فرستد، ادامه ندهید.
• این موقعیت را برای 1 دقیقه نگه دارید، و یک دقیقه استراحت کنید. 5 تا 15 بار تکرار کنید.

 

کشش گردن با لیفت سر

 

 

• روی تخت یا یک میز به شکم دراز بکشید، دست ها را در کنار بدن خود نگاه داشته و سر را از لبه آویزان کنید.
• به آرامی و با احتیاط سر خود را بالا بیاورید و گردن خود را در خلاف جاذبه زمین کشش دهید.
• این موقعیت را برای 5 تا 10 ثانیه نگه دارید. 15 تا 20 بار تکرار کنید.

 

انقباض گردن

 

 

• به پشت دراز بکشید بطوریکه سر شما روی تخت باشد و دستهایتان در اطرافتان.
• چانه خود را به طرف سینه خود بکشید، تا غبغب ایجاد شود.
• این موقعیت را برای 5 تا 10 ثانیه نگه دارید. 15 تا 20 بار تکرار کنید.

 

انقباض شانه

 

 

• در کنار دیوار بنشینید یا بایستید و دست ها را در کنار خود قرار دهید.
• آرنج خود را 90 درجه خم کنید.
• شانه های خود را پایین و به عقب ببرید و پشت بازوهای خود را به سمت دیوار فشار دهید، استخوان های شانه خود را به سمت هم فشار دهید.

 

نگه داشتن هم تراز

 

 

• صاف بنشینید و شانه های خود را راحت نگه دارید. دست خود را روی پیشانی خود قرار دهید.
• سر خود را بدون حرکت دادن، به دست خود فشار دهید.
• این وضعیت را برای 5 تا 15 ثانیه نگه دارید. 15 بار تکرار کنید.

 

حرکات کششی گردن برای تسکین درد

کشش ممکن است برای افرادی که دارای دیسک هستند، در صورتی که عضلات منقبض شده در اطراف این ناحیه وجود داشته باشند و باعث درد شوند، مفید باشد. گاهی اوقات کشش می تواند درد را بدتر کند و روند بهبود را آهسته کند. هر وقت که درد افزایش می یابد یا از ستون فقرات به نقاط دیگر کشیده می شود، همیشه حرکات کششی را متوقف کنید.

به عنوان مثال، اگر یک حرکت کششی موجب ایجاد درد در شانه و بازوی شما شود، حرکت کششی را انجام ندهید. هدف کشش این است که درد را کاهش دهد، نه آن را افزایش دهد.

 

خم کردن به اطراف

 

 

• صاف نشسته و شانه ها را آزاد بگذارید.
• سر خود را به یک سمت بچرخانید، به طوری که گویی می خواهید شانه خود را با گوش لمس کنید.
• این موقعیت را برای 30 ثانیه نگه دارید، سپس استراحت کنید. 3 تا 5 بار در طول روز تکرار کنید.

 

کشش  اسکالین

 

 

• صاف نشسته و شانه ها را آزاد بگذارید.
• یک دست را پشت سر قرار دهید. سر خود را به آرامی شیب دهید تا با زاویه 45 درجه به زیر بغل خود نگاه کنید.
• این موقعیت را برای 30 ثانیه نگه دارید، استراحت کنید و در طول روز 3 تا 5 بار تکرار کنید.

 

چرخش گردن

 

 

• صاف نشسته و شانه ها را آزاد بگذارید.
• به آرامی سر خود را به یک طرف خود بچرخانید. سر خود را بیش از حد نچرخانید و از پیچش گردن جلوگیری کنید.
• به آرامی سر خود را به طرف دیگر بچرخانید.
• هر موقعیت را برای 30 ثانیه نگه دارید. 3 تا 5 بار در طول روز تکرار کنید.

 

تمرینات ورزشی که باید از انجامشان اجتناب کنید

دکتر یزدانی، متخصص ستون فقرات گردن توصیه می کند در حالی که دیسک شما در حال بهبود است، از هرگونه تمرین با شدت بالا اجتناب کنید. تمرینات ورزشی مانند دویدن، پریدن، وزنه برداری، یا هر چیز دیگری که باعث حرکات ناگهانی و شدید می شود، می تواند درد شما را به میزان زیادی افزایش دهد و سرعت بهبود را کاهش دهد. اینکار حتی ممکن است باعث مشکلات مادام العمر شود.

هنوز هم شرکت کردن در بسیاری از فعالیت های معمول روزانه امکان پذیر است. مهم است که فعالیت های چالش برانگیز را تغییر دهید و گردن خود را در یک موقعیت بدون درد نگه دارید.

ورزش آرام برای روند بهبود مفید است، به این دلیل که باعث افزایش جریان خون به ستون فقرات، کاهش فشار و حفظ استقامت می شود.

از سایت کلینیک توان بخشی آسود دیدن فرمایید.

                                             

چگونه وزن خود را کم کنیم

چگونه وزن خود را کم کنیم

نحوه کاهش وزن یکی از مهم ترین سوالاتی است که افراد در فضای مجازی از یکدیگر یا از متخصص تغذیه می پرسند.

به زبان ساده زمانی که انرژی دریافتی شما نسبت به انرژی که می سوزانید، بیشتر باشد، وزن شما بیشتر می شود. بنابراین مصرف کالری کمتر و یا انجام کارهایی برای سوزاندن کالری بیشتر، می تواند به کاهش وزن شما کمک کند.

عوامل دیگر مانند عوامل ژنتیکی، متابولیسم، هورمون ها، نوع غذایی که میل می کنید، نوع بدن و سبک زندگی شما می تواند بر روی وزنتان تاثیر بگذارد.

در این مقاله تحت نظر خانم دکتر کابلی، متخصص تغذیه و رژیم درمانی، به موثرترین روش های کاهش وزن و مداخلات پزشکی می پردازیم.

حقایقی در مورد کاهش وزن

• برای از دست دادن وزن، باید کالری بیشتری بسوزانید.
• یک رژیم لاغری اصولی به همراه ورزش، یک روش سالم و موثر برای کاهش وزن است.
• یک فرد بالغ سالم در رده سنی ۳۰ تا ۵۰ سال باید به طور معمول روزانه ۲۲۰۰ تا ۲۴۰۰ کالری و یا کمتر مصرف کند.
• رژیم های لاغری سریع ممکن است نتایج کوتاه مدت داشته باشند اما در بلندمدت بعید است که مفید و موفق باشند.
• خوابیدن به موقع و به میزان کافی ( ۷ تا ۸ ساعت در روز ) می تواند به کاهش وزن کمک کند.

چاقی

چاقی یک بیماری همه گیر در سراسر جهان است. حداقل ۲٫۸۰۰٫۰۰۰ نفر در هر سال از عوارض مربوط به اضافه وزن، جان خود را از دست می دهند.

چاقی و داشتن اضافه وزن می تواند خطرات بسیار زیادی برای سلامت بدن داشته باشد و احتمال ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت، سکته و انواع خاصی از سرطان ها را افزایش دهد.

افراد به چه دلیلی وزن خود را کاهش می دهند؟

افراد به دلایل مختلف وزن اضافی خود را از دست می دهند:

ظاهر

افراد اغلب می خواهند زیبا، جذاب و بدنی سالم داشته باشند. زمانی که شما از ظاهر بدن خود راضی باشید، اعتماد به نفس بالایی خواهید داشت.

اعتماد به نفس

افرادی که دچار چاقی هستند ممکن است نسبت به خود احساس رضایت نداشته باشند.

سلامت عمومی

افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند، می خواهند سالم تر بمانند، طول عمر بیشتری داشته باشند و از ابتلا به بیماری های مرتبط به چاقی و اضافه وزن در امان باشند.

برای یک وضعیت خاص یا بیماری

افراد مبتلا به اختلالات تنفسی و دیابت نوع ۲ ممکن است بعد از کاهش وزن و رسیدن به وزن ایده آل به بهبود کامل دست یابند.

تناسب اندام

داشتن اندامی متناسب می تواند فرد را شادتر کند. همچنین انرژی و استقامت بدنی را افزایش دهد.

مسابقات ورزشی

ورزشکاران برای مسابقات ورزشی ممکن است برای رسیدن به یک وزن خاص و قرار گرفتن در دسته وزن دلخواه خود در مسابقات، اقدام به کاهش وزن کنند.

باروری

کاهش وزن برای درمان باروری در زنانی که دچار چاقی و سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند، بسیار موثر است.

از سایت دکتر نیره کابلی دیدن فرمایید.

چرا ما به بیوتین نیاز داریم؟ – علائم کمبود بیوتین – منابع غذایی

بیوتین که به عنوان ویتامین H و یا B7 شناخته می شود، ویتامین محلول در آب است که به بدن کمک می کند تا چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها را متابولیزه کند. ویتامین های محلول در آب در بدن ذخیره نمی شوند، بنابراین مصرف روزانه این ویتامین ها ضروری است.

سلول های انسان قادر به تولید بیوتین نیستند، اما این ویتامین توسط باکتری ها در بدن تولید می شود و در غذاهای مختلف وجود دارد.

 

 

حقاق مهم درباره بیوتین

• بیوتین یا ویتامین B7 برای متابولیسم چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین نیاز است
• کمبود بیوتین می تواند منجر به ریزش مو، شکنندگی ناخن ها و مشکلات پوستی شود
• منابع غذایی آن شامل گوشت قرمز، تخم مرغ، دانه ها و آجیل ها است
• مکمل های بیوتین می توانند به سلامت مو، پوست و ناخن ها کمک کنند

 

مزایای سلامتی

 

کمک برای داشتن یک حاملگی امن و سالم

کمبود بیوتین اغلب در دوران بارداری دیده می شود. این می تواند منجر به رشد غیرطبیعی جنین شود.

مکمل فولیک اسید قبل و در طی بارداری توصیه می شود. لازم است که شما در دوران بارداری مولتی ویتامین مصرف کنید که علاوه بر اسید فولیک، حداقل ۳۰ میکروگرم بیوتین در روز را برای کاهش خطر کمبود این ویتامین فراهم کند.

 

 

سلامت ناخن، مو و پوست

شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه بیوتین ممکن است قدرت و دوام ناخن ها را بهبود بخشد و سلامت موها را افزایش دهد.

مطالعه ای در سال ۱۹۸۹ منتشر شد و نشان داد که در بین ۴۵ بیمار که روزانه ۲٫۵ میلی گرم بیوتین دریافت می کردند، ۹۱ درصد از آن ها بعد از ۵ ماه، ناخن های سفت تر و سخت تر داشتند.

دیگر محققان به این نتیجه رسیدند که “سندرم ناخن شکننده” با مصرف بیوتین با دوز ۲٫۵ میلی گرم در روز، کاهش می یابد.

تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۱۵ نشان می دهد که زنانی که موهای کم پشت دارند، بعد از مصرف یک مکمل پروتئین خوراکی ( MPS ) به مدت ۹۰ روز، کاهش ریزش مو را تجربه کردند، در حالی که بیوتین یک جز از این مکمل می باشد.

 

کاهش قند خون

مطالعات متعددی توانایی بیوتین را برای کاهش گلوکز خون افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ مورد آزمایش قرار داده اند. در مطالعات حیوانی، بیوتین باعث تحریک ترشح انسولین از پانکراس و سپس کاهش قند خون شد.

تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۱۶ نشان داد که بیوتین ممکن است به کنترل گلیسمی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ کمک کند.

مطالعات بیشتر برای تایید این موضوع نیاز است.

 

کنترل نوروپاتی

بیوتین همچنین ممکن است باعث کاهش آسیب عصبی در افراد مبتلا به بیماری دیابت و یا بیمارانی که بخاطر بیماری کلیوی تحت دیالیز هستند، شود.

در سال ۱۹۹۰، دانشمندان دریافتند که سه بیمار که دوز بالا از بیوتین را به مدت ۱ تا ۲ سال دریافت کردند، شاهد بهبود علائم بودند.

بیوتین برای فعالیت پیروات کربوکسیلاز ضروری است. بدون بیوتین ممکن است سطوح بالایی از پیروات و آسپارتات ایجاد شود که می تواند بر روی اعصاب تاثیر بگذارد.

با این حال، شواهد بیشتری برای تایید این موضوع نیاز است.

 

درمان علائم بیماری ام اس

مطالعات نشان می دهد که مصرف دوز بالای بیوتین ممکن است باعث بهبود علائم در افراد مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس ( MS )، یک بیماری خودایمنی که بر سیستم عصبی بدن تاثیر می گذارد، شود. بیماری ام اس می تواند منجر به ضعف عضلات و طیف وسیعی از مشکلات دیگر شود.

نتایج منتشر شده در سال ۲۰۱۶ نشان داد که مصرف بیوتین، یک درمان بی خطر است.

 

کمبود بیوتین

کمبود بیوتین در افراد بسیار نادر است، زیرا بیوتین به طور گسترده ای در مواد غذایی موجود است و باکتری های شکمی به طور معمول، بیوتین بیشتری نسبت به نیاز بدن تولید می کنند.

علائم کمبود بیوتین عبارتند از:

• ریزش مو یا آلوپسی
• بثورات پوستی و قرمزی در اطراف چشم ها، بینی، دهان و اندام تناسلی
• افسردگی
• بی حالی
• توهم
• رخوت و سوزش در دست ها و پاها
• از دست دادن کنترل حرکات بدن که تحت عنوان آتاکسیا شناخته می شود
• تشنج
• اختلال عملکرد سیستم ایمنی
• افزایش خطر ابتلا به عفونت باکتریایی و قارچی

 

کمبود بیوتین به احتمال زیاد در موارد زیر ایجاد می شود:

• زنان در دوران بارداری
• بیمارانی که به مدت طولانی از طریق وریدی تغذیه می شوند
• نوزادانی که شیر مادر آن ها مقادیر کم از بیوتین را دارد
• بیماران مبتلا به اختلال جذب بیوتین به علت بیماری التهابی روده ( IBD ) یا سایر اختلالات گوارشی ( GI )
• افراد سیگاری

 

همچنین ممکن است افراد زیر دچار کمبود بیوتین شوند:

• افرادی که داروهای ضدصرع مصرف می کنند، مانند فنوباربیتال، فنیتوئین یا کاربامازپین
• افرادی که مبتلا به انواع بیماری های کبدی هستند

 

کمبود بیوتینیداز

کبمود بیوتینیداز یکی دیگر از علل کمبود بیوتین است، این یک اختلال متابولیکی اتوزوم مغلوب است.

در افراد مبتلا به این بیماری، بدن به اندازه کافی نمی تواند آنزیم مورد نیاز برای آزاد کردن بیوتین از پروتئین ها در رژیم غذایی در طول هضم غذا را تولید کند.

حدود ۱ در ۶۰٫۰۰۰ نوزاد، دچار کمبود بیوتینیداز شدید یا جزئی هستند. در کمبود شدید، حدود ۱۰ درصد از فعالیت آنزیم نرمال وجود دارد، اما در کمبود جزئی، ۱۰ تا ۳۰ درصد از فعالیت آنزیم طبیعی اتفاق می افتد.

 

نیاز روزانه به بیوتین

هیچ تجویز روزانه ی توصیه شده برای بیوتین وجود ندارد. زیرا شواهد کافی برای تجویز آن وجود ندارد.

با این حال موسسه پزشکی IOM مصرف روزانه ۳۰ میکروگرم در روز را برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر پیشنهاد می کند.

 

منابع غذایی بیوتین

مواد غذایی باید اولین انتخاب به هنگام جستجوی منابع بیوتین باشد. بیوتین در غذاها معمولا به پروتئین متصل می شود.

 

 

غذاهای غنی از بیوتین عبارتند از:

• سبوس گندم
• گوشت ارگان
• تخم مرغ ( که به طور کامل پخته شده باشد )
• صدف

تخم مرغ خام حاوی پروتئینی به نام Avidin است که جذب بیوتین را مهار می کند. خوردن سفیده تخم مرغ به صورت خام با کمبود بیوتین ارتباط دارد.

 

برخی از غذاها و مقادیر بیوتین موجود در آن ها:

۳ اونس جیگر پخته شده : ۳۰٫۸ میکروگرم بیوتین

• ۱ تخم مرغ کامل پخته شده: ۱۰ میکروگرم بیوتین
• ۳ اونس ماهی سالمون آبپز: ۵ میکروگرم بیوتین
• ۱ فنجان سیب زمینی شیرین: ۴٫۸ میکروگرم بیوتین
• ۱ اونس پنیر چدار: ۰٫۴ تا ۲ میکروگرم بیوتین
• ۱ فنجان تخم آفتابگردان ۹٫۶ میکروگرم بیوتین
• ۱ فنجان بادام برشته: ۶ میکروگرم بیوتین

بسیاری ازمواد غذایی مانند میوه ها و سبزیجات حاوی مقدار کمی از بیوتین هستند.

از سایت دکتر نیره کابلی دیدن فرمایید.

چرا با پیاده روی لاغر نمی شوم

آیا هنگامی که روی ترازو گام می گذارید و می بینید هیچ وزنی از دست نداده اید، دچار غم و اندوه می شوید؟ ناامید کننده است که بعد از پیاده روی هایی که به منظور لاغری انجام داده اید، نتایج دلخواه خود را مشاهده نمی کنید. یک گام به عقب بردارید و بررسی کنید که علت اینکه ترازو وزن دلخواه شما را نشان نمی دهد چیست.

 

 

ریاضی: راه رفتن و عدم کاهش وزن

پاسخ دردناک این است که کاهش وزن و افزایش وزن یک رابطه ریاضی ساده دارند:

• اگر کالری بیشتری نسبت به کالری مصرفی خود دریافت کنید، وزن خود را افزایش می دهید.
• اگر کالری کمتری نسبت به کالری مصرفی خود دریافت کنید، وزن خود را کاهش می دهید.
• برای از دست دادن وزن، شما باید در هر روز کالری کمتری مصرف کنید و یا کالری بیشتری بسوزانید.
• برای کنترل وزن مناسب و طولانی مدت و کاهش مشکلات سلامتی شما باید هم کمتر بخورید و هم بیشتر ورزش کنید.
• یک پوند چربی ( نیم کیلوگرم ) برابر با ۳۵۰۰ کالری است. برای از دست دادن ۱ پوند در هفته، شما باید ۳۵۰۰ کالری بیشتر از آن که در آن هفته می خورید بسوزانید، چه از طریق افزایش فعالیت و یا کاهش خوردن غذا و یا هر دو.

برای ردیابی آنچه که می خورید، از یک دفتر خاطرات غذایی یا اپلیکیشن غذایی استفاده کنید تا با خودتان صادق باشید.

برای ردیابی کالری های فعالیت، از یک گام شمار یا ردیاب تناسب اندام استفاده کنید، ترجیحا اپلیکیشنی که با یک اپلیکیشن غذایی مرتبط باشد.

۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیاده روی سریع و یا تمرینات متوسط ​​در تقریبا هر روز هفته برای کمک به کاهش وزن توصیه شده است. این مقدار ورزش همچنین با کاهش خطرات عمده سلامت شما همراه است.

 

چه میزان کالری در هنگام پیاده روی می سوزانم؟

با هر مایلی ( ۱٫۶ کیلومتر ) که شما پیاده روی کنید، بسته به وزن شما، و سرعت و تکنیک به عنوان عوامل ثانویه بین ۵۵ تا ۱۴۰ کالری می سوزانید.

 

چگونه می توانم  در هر مایل پیاده روی کالری بیشتری بسوزانم؟

چند تکنیک وجود دارد که می توانید برای افزایش میزان کالری مصرفی در زمان پیاده روی انجام دهید. بعضی از این تکنیک ها ساده تر از بقیه هستند و هر کدام مزایا و معایب خود را دارند.

 

• گام های خود را با سرعت یک مایل در ۱۲ دقیقه یا کمتر بردارید و از تکنیک های racewalk استفاده کنید. شما کالری بیشتری را در هر مایل می سوزانید چرا که نسبت به سرعت کمتر راه رفتن یا دویدن از مجموعه های بیشتری از عضلات استفاده می کنید. Racewalkers حدودا سه برابر بیشتر در هر مایل کالری می سوزاند.

 

 

• از چوب دستی های پیاده روی تناسب اندام برای افزایش میزان سوخت کالری خود در هر مایل استفاده کنید، چرا که با استفاده از این چوب دستی ها شما از عضلات دست هم استفاده می کنید.

 

 

• هرچه وزن بیشتری داشته باشید، کالری بیشتری در هر مایل می سوزانید. هر چه وزن کم کنید، کالری کمتری در هر مایل می سوزانید. برخی از افراد کمربندهای وزنه دار یا کوله پشتی سنگین را برای افزایش وزن و در نتیجه افزایش سوختن کالری حمل می کنند. در انجام این کار احتیاط کنید. وضعیت مناسب خود را از دست ندهید یا فشار بیش از حدی روی مفاصل هایتان وارد نکنید. برای کسانی که در حال کاهش وزن هستند و بدنشان به وزن بیشتری عادت دارد، کمربند وزنه دار روش طبیعی تری برای حمل وزن بیشتر خواهد بود.

 

 

• هنگامی که شما شروع به از دست دادن وزن می کنید، سرعت پیاده روی شما افزایش می یابد و یک وزنه با ۲۰ پوند اضافی واقعا می تواند حرکت شما را کُند کُنَد. شما ممکن است کالری کمتری در هر مایل بسوزانید، اما می توانید مسافت های بیشتری را در همان مدت طی کنید. این کار می تواند به افزایش کالری سوزانده شده در هر نوبت پیاده روی کمک کند.

 

خبرهای خوب برای افرادی که با پیاده روی، چربی سوزی می کنند

پیاده روی سریع با شدت متوسط ​​می تواند برای سوختن کالری چربی از ورزش شدید موثرتر باشد. بدن برای بسیج کردن فرایندهایی که کالری را از توده های چربی خود به جای مصرف فقط قندهای ساده موجود در سلول های به دست آورد، نیاز به زمان دارد. اگر سریع راه می روید، همیشه ده دقیقه با سرعت متوسط ​​شروع کرده و بدن را گرم کنید تا بدن به حالت چربی سوزی برود. شما می توانید از تمرینات ورزشی چربی سوزی با پیاده روی استفاده کنید.

 

خبرهای بد برای افرادی که به رژیم لاغری اکتفا کرده و فعالیت ندارند

اگر ورزش را در به رژیم غذایی خود اضافه نکنید، بدن شما نه تنها چربی بلکه عضلات را می سوزاند. رژیم گیرندگان بعد از یک رژیم غذایی بدون ورزش می توانند در شرایط فیزیکی بدتری نسبت به قبل قرار گیرند. همچنان نشستن در بیشتر اوقات روز خطرات سلامتی خود را دارد.

 

خبرهای خوب برای افراد فعال با رژیم غذایی

اگر در هنگام رژیم لاغری عضله بسازید، متابولیسم خود را افزایش می دهید. این ماهیچه ها حتی در هنگام استراحت یا خواب، مقداری کالری بیشتر را می سوزانند.

اگر شما فقط پیاده روی می کنید یا شروع به Racewalk کرده اید، در حال ساختن عضله هستید. اگر همیشه یک پیاده رو بوده اید، اکنون باید تمرین های قدرتی برای ایجاد عضلات در هنگام رژیم به فعالیت های خود اضافه کنید. تمرینات بالاتنه بدن نیز توصیه می شود، زیرا پیاده روی بر روی قسمت فوقانی بدن شما تاثیری ندارد. پیاده روی یک فعالیت مهم برای کاهش وزن است و با گذشت زمان از پوکی استخوان جلوگیری می کند.

 

شما هنوز نیاز به رژیم لاغری دارید!

اگر شما پیاده روی خود را افزایش داده و بعد از یک ماه هنوز کاهش وزن نداشته باشید، باید آنچه که می خورید را بررسی کنید. شما باید کالری کمتری مصرف کنید. برای انجام این کار استراتژی ها و رژیم های غذایی زیادی وجود دارد، اما این کار را با توجه به حفظ  مواد مغذی خوب انجام دهید. میزان کالری دریافتی مناسب برای شما به سطح فعالیت بدنی و هدف کاهش وزن شما بستگی دارد.

از سایت دکتر نیره کابلی دیدن فرمایید.

انواع وابستگی به مواد مخدر

وابستگی به مواد مخدر، عبارت است از الگوهای رفتاری که کنترل آسیب دیده بر مصرف مواد، مصرف مداوم یا فزاینده ی مواد را به رغم دانستن این موضوع که آن ماده زندگی فرد را از هم می پاشد، ارائه می دهد. وابستگی به مواد مخدر، همچنین به صورت میل مزمن یا کوشش های ناموفق برای ترک یا کنترل مصرف یک ماده و جهت گیری زندگی فرد به سوی تهیه و مصرف آن ماده نیز شناخته شده است.

انواع وابستگی به مواد مخدر:

• وابستگی فیزیولوژیکی یا جسمانی
• وابستگی روانی

وابستگی جسمانی به مواد مخدر:

وابستگی جسمانی، عبارت است از یک تغییر سازشی یا انطباقی که در سیستم بیولوژیکی فرد ایجاد می شود و تظاهرات جسمانی آن تنها پس از قطع مصرف دارو یا مصرف آنتاگونیست آن ظاهر شده و علائم سندرم محرومیت را ایجاد می کند.

تغییرات سازشی در انسان با همان اولین دوز مصرفی در سلول هایی که گیرنده ی اختصاصی اپیوئیدها را دارند، آغاز می شود که منجر به ایجاد وابستگی نیز می شود. به عبارت دیگر، وابستگی فیزیولوژیکی یا جسمانی به مواد یعنی اینکه بدن فرد در نتیجه ی مصرف منظم یک ماده مخدر یا افزایش آن تغییر کرده و پدیده ی تحمل نسبت به ماده و یا علائم مرضی ترک در شخص ظاهر گردد. تا زمانی که مصرف ماده ادامه یابد، وابستگی فیزیکی آشکار نمی شود. اما در صورت نرسیدن مواد به بدن، علائم ناشی از ترک مواد ظاهر می گردد.

درجه ی وابستگی تنها با توجه به شدت علائم ناشی از سندرم محرومیت قابل اندازه گیری است. در واقع شدت علائم، زمان شروع و خاتمه ی آنها به نوع دارو و نیمه عمر بیولوژیکی آن، دوز مصرفی، تعداد دفعات مصرف، سابقه ی مصرف، میزان سلامتی و ویژگی های فردی شخص مصرف کننده بستگی دارد. وابستگی روان شناختی کنترل آسیب دیده بر مصرف دارو را بدون علائم فیزیولوژیایی اعتیاد در بر می گیرد.

وابستگی روانی به مواد مخدر:

وابستگی روانی که خوگیری هم گفته می شود، با میل شدید متناوب یا مستمر برای مصرف مواد مخدر به منظور اجتناب از حالت ملال مشخص می شود. به عبارت دیگر وابستگی روانی به مواد، نوعی وابستگی به الگوی رفتاری شاخص سوءمصرف دارو اشاره دارد.

ابعاد وابستگی روانی، شامل رفتار جستجوگرانه یا اجبار درونی در جهت جستجوی دارو و تظاهر رفتارهای خاص برای بدست آوردن ماده می باشد. در تعریف دیگری منظور از وابستگی روانی به مواد، تمایل به مصرف ماده یا چیزی که دارای اثرات لذت بخش بوده و تولید رضایت کند، می باشد. در این گونه وابستگی ها بعد از قطع مواد، علائم ترک ظاهر نمی گردند و یا نشانه های غیاب وابستگی فیزیولوژیایی رخ بدهد. در وابستگی های روانی، ادامه ی وابستگی و مصرف مواد با حالت اجبار همراه است و نشانه های کمبود بسیار شدید می باشند.

آثار روانی و خلقی، شامل پیدایش حالت نشاط، بی اعتنایی نسبت به محرک ها و آرامش ناشی از مصرف مواد مخدر به ویژه به صورت وریدی می باشد.

وابستگی روان شناختی ممکن است در غیاب وابستگی فیزیولوژیایی رخ بدهد، مانند مصرف مواد توهم زا تر وابستگی روانی ایجاد می کند تا وابستگی جسمانی. وابستگی روانی تقریباً همیشه از وابستگی فیزیکی به وجود می آید، ولی همیشه وابستگی روانی منجر به وابستگی فیزیکی نمی شود. 

ترک اعتیاد:

برای ترک اعتیاد می بایست به جنبه های فیزیکی و روانی ماده مورد مصرف توجه شود سپس اقدام به از بین بردن وابستگی های ایجاد شده در فرد مصرف کننده پرداخته شود.

در ترک اعتیاد می بایست همزمان به ترک وابستگی جسمانی و وابستگی روانی به ماده مخدر منجر شود و پس از ترک نیز طی جلسات رواندرمانی و مشاوره گروهی و فردی از عود بیماری اعتیاد و بازگشت فرد به سمت ماده مورد مصرف جلوگیری شود. معمولاً ترک وابستگی های روانی سخت تر از وابستگی جسمانی است. معمولاً پس از چند روز مراقبت و عدم استفاده،  وابستگی فیزیکی در فرد معتاد از بین می رود ولی هنوز وابستگی های روانی و وسوسه استفاده مجدد در فرد وجود دارد. به همین دلیل ترک مواد مخدری که وابستگی های روانی آنها بیشتر است معمولاً سخت تر و زمانبر تر هستند.

منبع سایت

برای ترک اعتیاد از کجا باید شروع کنیم؟

غلبه بر اعتیاد: تصمیم‌گیری برای تغییر

برای بسیاری از کسانی که گرفتارِ اعتیاد هستند، گام نخست یا «تصمیم‌گیری برای تغییر» سخت‌ترین گام خواهد بود. اگر احساس می‌کنید آمادگیِ تغییر را ندارید، نگران نباشید، چون این تردید کاملا طبیعی محسوب می‌شود. ترک اعتیاد مستلزم تغییرات زیادی است، مثلا تغییر در:

نحوه‌ی مقابله با استرس؛

نحوه‌ی گذراندن اوقات فراغت؛

نحوه‌ی انتخاب دوست؛

نحوه‌ی تفکر درباره‌ی خودتان.

با وجود اینکه می‌دانید ماده‌ی مخدری که گرفتارش هستید در زندگی شما مشکل‌ساز شده است اما، طبیعی است که برای ترکش به کشمکش درونی دچار شوید. ترک اعتیاد به زمان، انگیزه و حمایت اطرافیان احتیاج دارد. شما حق دارید قبل از شروع درمان، موقعیت شخصی خودتان را ارزیابی کنید.

فکر کردن به تغییر

مراقب زمان و میزان مصرف‌تان باشید تا بتوانید به نقش اعتیاد در زندگی‌تان بهتر پی ببرید.

فهرست معایب و مزایای ترک اعتیاد، همین‌طور هزینه‌ها و مزایای عدم ترک اعتیاد را تهیه کنید.

به چیزهایی که در زندگی برای‌تان مهم هستند، فکر کنید: همسر، فرزندان، شغل، سلامتی و علایق‌تان. اعتیاد شما چه تأثیراتی بر آنها خواهد گذاشت؟

نظرِ فردی را که به او اعتماد دارید درباره‌ی اعتیادتان بپرسید.

از خودتان بپرسید چه چیزهایی مانع تغییر شما می‌شوند و چه چیزهایی می‌توانند به تغییر شما کمک کنند؟

آمادگی برای ترک اعتیاد در ۵ مرحله‌ی مهم

دلایل ترک اعتیاد را به خودتان یادآوری کنید.

تلاش‌های گذشته‌ی خود را برای ترک اعتیاد بررسی کنید. اقدامات اثربخش یا بی‌فایده را شناسایی کنید.

اهداف دقیق و قابل اندازه‌گیری‌ای را برای خودتان مشخص کنید، مثلا روز خاصی برای آغاز ترک اعتیاد یا محدودیت‌هایی برای مصرف مواد مخدر.

تمام چیزهایی را که یادآور اعتیاد شما هستند از خانه، محل کار و مکان‌های دیگر دور کنید.

به خانواده و دوستان‌ خود اعلام کنید که قصد ترک اعتیاد دارید و از آنها تقاضای حمایت کنید.

حتما بخوانید: علائم سرطان ریه و راه‌های پیشگیری و درمان آن

آشنایی با گزینه‌های درمانی

پس از اینکه تصمیم به ترک اعتیاد گرفتید، وقتِ آن است که به‌دنبال گزینه‌های درمانی‌تان بروید. هنگام سنجیدن گزینه‌های درمانی به‌یاد داشته باشید که:

هیچ درمانی برای همه اثربخش نیست. افراد مختلف نیازهای متفاوتی دارند. درمان اعتیاد باید با موقعیت فرد معتاد متناسب باشد. یافتن یک برنامه‌‌ی درست برای ترک اعتیاد بسیار مهم است.

در پروسه‌ی درمان نباید صرفا به اعتیاد فرد پرداخته شود. اعتیاد کل زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد، از جمله روابط، شغل، بهداشت و سلامت روانی. موفقیت درمان به خلق یک مسیر جدید برای زندگی و یافتن دلایلِ اصلی روی آوردن به اعتیاد بستگی دارد. برای نمونه، ممکن است وابستگی به مواد مخدر ناشی از عدم‌ توانایی فرد در مدیریت استرس باشد که در این صورت، فرد باید راه‌های سالم‌تری را برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا پیدا کند.

تعهد و پیگیری برای به نتیجه رساندن پروسه‌ی درمان مهم است. ترک اعتیاد یک پروسه‌ی سریع و آسان نیست. به‌طور کلی، هرچه سابقه‌ی اعتیاد فرد طولانی‌تر باشد، پروسه‌ی درمان او هم طولانی‌تر خواهد بود. در هر صورت، مراقبت‌های طولانی‌مدت تکمیلی برای بهبود، حیاتی هستند.

مکان‌های بسیاری برای دریافت کمک وجود دارند. همه‌ی افراد به سم‌زدایی مراقبت‌شده‌ی پزشکی یا اقامت طولانی‌مدت در مراکز ترک اعتیاد نیاز ندارند. مراقبتی که فرد معتاد به آن نیاز دارد به عوامل مختلفی بستگی خواهد داشت، از جمله سن، سابقه‌ی اعتیاد و شرایط پزشکی یا روانی. علاوه بر پزشکان و روان‌شناسان، بسیاری از روحانیون، مددکاران اجتماعی و مشاوران برای درمان اعتیاد خدماتی را ارائه می‌کنند.

زمانی که تصمیم به ترک اعتیاد گرفتید، علاوه بر ترک، برای هرگونه مشکل پزشکی یا روانی‌ِ دیگری هم که به آن دچارید، کمک بگیرید. شانس موفقیت شما در ترک اعتیاد با درمان یکپارچه‌، بیشتر می‌شود. لب کلام این است که فرد معتاد از یک تیم یا مرکز درمانی، خدمات ترک اعتیاد و سلامت روان را توأم دریافت کند.

حتما بخوانید: ۱۰ عادت وحشتناکی که خوشبختی شما را از بین می‌برد

درخواست کمک

سعی نکنید به‌تنهایی اعتیاد خود را ترک کنید. موفقیتِ هر رویکرد درمانی، به داشتن مشوق و پشتیبان بستگی دارد. هرقدر اطرافیان بیشتری برای دل‌گرمی و مشورت داشته باشید، شانس بهبودی‌تان بیشتر می‌شود.

به حمایت خانواده و دوستان نزدیک خود امید داشته باشید. حمایت این افراد سرمایه‌ی باارزشی در فرایند بهبود است. اگر به‌خاطر ناکامی‌های گذشته‌تان در ترک اعتیاد، تمایلی به پناه‌ آوردن به عزیزان خود ندارید از مشاور درخواست کمک کنید.

با انسان‌های سالم روابط اجتماعی برقرار کنید. اگر زندگی اجتماعی شما در گذشته به مواد مخدر متکی بوده است، چاره‌ای جز قطع روابط ناسالم و ایجاد روابط جدید نخواهید داشت. ایجاد رابطه با دوستان سالم و دل‌سوز که از شما در پروسه‌ی درمان حمایت کنند، بسیار مهم است. سعی کنید در یک کلاس ثبت‌نام کنید، در رویدادهای اجتماعی مشارکت داشته باشید و به گروه‌های مدنی بپیوندید یا در انجمن‌های خیریه داوطلبانه شرکت کنید.

به کمپ‌های ترک اعتیاد بروید. این کمپ‌ها فضای امن و مجهزی را برای گذراندنِ دوران بهبودی فراهم می‌کنند، به‌ویژه برای کسانی که سرپناهی ندارند یا در محیطی زندگی می‌کنند که بیشتر افراد آلوده به مواد مخدر هستند.

جلسات درمانی را جدی بگیرید. به کمپ‌های ترک اعتیاد که دارای تابلو و مجوز رسمی از سازمان بهزیستی هستند مراجعه کنید و در جلسات آزاد آنها شرکت کنید تا با تجربیات دیگران در زمینه‌ی ترک اعتیاد و اقداماتی که برای پاک ماندن‌ انجام داده‌اند، آشنا شوید. سپری کردن زمان با کسانی که مشکل شما را درک می‌کنند و مسیر بهبود را طی کرده‌اند، بسیار مؤثر است.

یادگیریِ روش‌های سالم برای مقابله با استرس

پس از فکر کردن به تغییر و شروع درمان، همچنان باید با مشکلاتی مواجه شوید که منجر به اعتیاد شما شده‌اند. آیا در گذشته برای فرونشاندن احساسات دردناک، آرام کردن خودتان پس از یک روز سخت یا فراموش کردن مشکلات‌، از مواد مخدر استفاده کرده‌اید؟ زمانی‌ که پروسه‌ی درمان را آغاز می‌کنید، ممکن است دوباره سروکله‌ی این احساسات منفی (که قبلا تلاش می‌کردید با مواد مخدر سرکوب‌شان کنید)، پیدا ‌شود. برای موفقیتِ درمان، ابتدا باید مشکلات زیربنایی زندگی‌تان را حل کنید.

زمانی‌ که مشکلات زیربنایی زندگی‌تان را حل کردید، گاهی‌ اوقات ممکن است استرس، تنهایی، ناامیدی، خشم، شرمساری و اضطراب را تجربه کنید، اما فراموش نکنید که تمامی این احساسات طبیعی هستند. یافتن راه‌های سالمِ مقابله با این احساسات هنگام بروز آنها، بخش مهمی از درمان و بهبود شما خواهد بود.

حتما بخوانید: آشنایی با راهکارهایی موثر و کاربردی برای پیشگیری از اعتیاد

از بین بردن استرس بدون مواد مخدر

اعتیاد معمولا از تلاش‌های نادرست برای مدیریت استرس نشأت می‌گیرد. بسیاری از افراد برای آرام کردن خودشان پس از اتفاقات استرس‌زا و تلخ یا سرپوش گذاشتن روی خاطرات و احساسات دردناک، به الکل و مواد مخدر پناه می‌آورند، اما برای مدیریت استرس، راه‌های سالم‌تری هم وجود دارد.

شما می‌توانید مشکلات‌تان را بدون اتکا به اعتیاد مدیریت کنید. استراتژی‌های سریع و متنوعِ مقابله با استرس برای برخی از افراد بهتر از دیگران جواب می‌دهد. نکته‌ی مهم این است که استراتژی مناسب خودتان را پیدا کنید. زمانی‌ که به توانایی خودتان برای مقابله‌ی سریع با استرس اطمینان پیدا کنید، مواجهه با احساسات شدید دیگر مانند گذشته، تهدیدآمیز یا دردناک نخواهد بود.

ورزش کنید. پیاده‌رویِ سریع می‌تواند برای تغییر روحیه‌ی شما کافی باشد. یوگا و مدیتیشین هم روش‌های خوبی برای سرکوب استرس و یافتن تعادل هستند.

از محیطی که در آن با استرس مواجه شده‌اید، دوری کنید. از نور آفتاب، هوای تازه و تماشای مناظر زیبای بیرون لذت ببرید.

سعی کنید از نوازش گربه، سگ یا هر حیوان خانگی دیگری که دارید، آرامش بگیرید.

از حس بویایی‌تان بهره بگیرید. گل‌ها یا دانه‌های قهوه را بو کنید یا از بوییدن عطری لذت ببرید که خاطرات شیرینی از گذشته را به‌یاد شما می‌آورد. چشمان‌تان را ببندید و آن خاطرات شیرین را تجسم کنید تا استرس را از خودتان دور کنید.

از خودتان پذیرایی کنید. برای خودتان چای بریزید، به گردن و شانه‌هایتان نرمش بدهید. دوش آب گرم بگیرید.

حتما بخوانید: ترک عادت؛ ۴ گام ساده برای خلاص شدن از شر عادات بد

محرک‌ها و تمایلات شدید خود را کنترل کنید

بهبود شما به پاک شدن‌تان ختم نمی‌شود. مغز شما برای بهبود و بازسازیِ ارتباطات گذشته به زمان احتیاج دارد. حین این بازسازی، ممکن است دوباره به مصرف مواد مخدر تمایل پیدا کنید، اما می‌توانید با دوری از افراد، مکان‌ها و موقعیت‌هایی که محرک تمایل شما به مصرف مواد هستند، از روند بهبود خود پشتیبانی کنید.

از دوستانی که مواد مصرف می‌کنند دوری کنید. با این افراد معاشرت نکنید. با کسانی رابطه داشته باشید که از تصمیم شما برای ترک اعتیاد حمایت می‌کنند، نه کسانی‌ که تلاش می‌کنند شما را به عادت‌های مخرب گذشته سوق بدهند.

از نوشیدن مشروبات الکلی اجتناب کنید. مشروبات الکلی موجب تضعیف خویشتن‌داری و قضاوت شما می‌شوند و تضعیف این دو به‌راحتی شما را به مصرف مواد مخدر سوق می‌دهد. متأسفانه دستیابی به مواد مخدر چندان دشوار نیست و وسوسه‌ی مصرف مواد حتی در دوران درمان نیز زیاد خواهد بود. پس بهترین کار این است که از هرگونه موقعیت و محیطی که به‌نحوی با مواد مخدر در ارتباط است، دوری کنید.

اطلاعات درستی را درباره‌ی سابقه‌ی اعتیاد خود به درمان‌گر بدهید. اگر از مصرف داروهای مسکن منع شده‌اید، اما به خدمات پزشکی یا دندان‌پزشکی نیاز دارید و درد می‌کشید، صادقانه بگویید و درخواست کمک کنید تا راه‌چاره‌ای به شما پیشنهاد بشود یا حداقلِ داروهای لازم برای شما تجویز شوند. شما هرگز نباید به‌خاطر اعتیادی که گریبان‌گیر شما بوده است، احساس شرم یا حقارت کنید یا از مصرف دارو برای تسکین درد منع شوید. در صورت مشاهده‌ی چنین رفتارهایی، برای ترک اعتیاد باید به مراکز دیگری مراجعه کنید.

در استفاده از داروهای نسخه‌دار محتاط باشید. از این داروها اجتناب کنید یا اگر مجبور به استفاده از آنها هستید، به‌شدت جانب احتیاط را رعایت کنید. داروهایی که وسوسه‌ یا احتمالِ سوءاستفاده از آنها بالاست، عبارتند از: مسکن‌ها، قرص‌های خواب‌آور و داروهای ضد اضطراب.

مقابله با تمایل به مصرف مواد مخدر

گاهی‌‌ اوقات نمی‌توان جلوی تمایلات را گرفت، بنابراین آشنایی با راه‌های مقابله با این وسوسه‌ها مهم و ضروری است:

خودتان را سرگرم فعالیتی کنید که حواس‌تان را پرت ‌کند: کتاب بخوانید، با دوستان‌تان ملاقات کنید، به سینما بروید، خودتان را غرق یک سرگرمی‌ کنید، پیاده‌روی یا ورزش کنید. زمانی که خودتان را سرگرم این کارها کنید، میل به مصرف مواد مخدر کاهش می‌یابد.

درباره‌ی این تمایل با دیگران صحبت کنید: هر زمان که تمایل به مصرف مواد مخدر به سراغ‌تان آمد، این موضوع را با دوستان یا اعضای خانواده در میان بگذارید. صحبت کردن می‌تواند در شناسایی دقیق منبع این تمایل، بسیار مفید باشد. مزیت دیگر صحبت کردن این است که معمولا باعث فرونشاندن این تمایل مخرب می‌شود و به حفظ تعهد شما برای ترک اعتیاد کمک می‌کند. بنابراین، نباید تمایل به مصرف مواد مخدر احساس بدی را در شما ایجاد کند، چون به‌راحتیِ صحبت کردن با دیگران می‌توانید با آن مقابله کنید.

مِیل‌سواری کنید: بسیاری از افراد تلاش می‌کنند در برابر تمایلات خود مقاومت کنند، در حالی‌ که برخی از این تمایلات آن‌قدر قوی هستند که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. زمانی که با این تمایلات مواجه می‌شوید، بهتر است مثل یک موج‌سوار روی امواج تمایلات منفی سوار شوید تا اوج بگیرند، بشکنند و سرانجام به امواج کف‌آلودِ ضعیف تبدیل شوند. به این تکنیک «میل‌سواری» می‌گویند.

افکارتان را به چالش بکشید و آنها را تغییر بدهید: بسیاری از افراد هنگام مواجهه با میل شدید به مصرف مواد، فقط اثراتِ مثبت مواد مخدر را به‌یاد می‌آورند و عواقب منفی آن را فراموش می‌کنند. بنابراین، بهتر است به خودتان یادآوری کنید که اگر دوباره به مواد روی بیاورید، حال‌تان بهتر نخواهد شد و هر تلاشی که برای ترک اعتیاد کرده‌اید، به هدر خواهد رفت. مهم‌تر از همه، عزیزان‌تان را ناامید می‌کنید. برای اینکه این عواقب را فراموش نکنید، می‌توانید آنها را روی یک کارت کوچک بنویسید و همیشه همراه خود داشته باشید.

این چهار راه‌کار از سوی «مؤسسه‌ی ملی سوءمصرف مشروبات الکلی و اعتیاد به الکل» اقتباس شده است.

یک زندگی معنادار و عاری از مواد مخدر بسازید

شما می‌توانید با داشتنِ فعالیت‌ها و علایقی که به زندگی‌تان معنا می‌دهند، از خودتان در برابر وسوسه‌های بازگشتن به اعتیاد، محافظت کنید. بسیار مهم است که به کارهایی مشغول شوید که از انجام‌شان لذت می‌برید و به شما احساس مفید بودن می‌دهند. زمانی که زندگی شما پُر از فعالیت‌های مفید و هدفمند شود، دیگر اعتیاد جذابیتی برای شما نخواهد داشت.

یک سرگرمی جدید پیدا کنید: کارهایی را انجام بدهید که شما را به تخیل و خلاقیت وامی‌دارند. خودتان را سرگرم کارهایی کنید که همیشه دوست داشتید روزی آنها را انجام بدهید.

سرپرستی یک حیوان خانگی را قبول کنید: بله! پذیرفتن یک حیوان خانگی مسئولیت مهمی است، اما این احساس را به شما می‌دهد که موجود دیگری شما را دوست دارد و به مراقبت‌هایی که از او می‌کنید نیازمند است. به‌ علاوه، وجود حیوان خانگی باعث می‌شود به‌خاطر او از خانه بیرون بروید و فعالیت جسمانی‌تان را بیشتر کنید.

عضو فعالی از جامعه‌ی خود باشید: مشارکت و فعالیت در گروه‌های اجتماعی سالم را جایگزینِ اعتیاد خود کنید. داوطلبانه در مساجد، انجمن‌های خیریه و هر جای دیگری که وجودتان می‌تواند برای دیگران مفید باشد، شرکت کنید.

اهداف معناداری را برای خودتان تعیین کنید: داشتن هدفی که به امید رسیدن به آن تلاش کنید مانند پادزهر قدرتمندی در برابر اعتیاد عمل می‌کند. مهم نیست این اهداف چه باشند بلکه مهم این است که شما اهدافی دارید و برای رسیدن به آنها مصمم هستید.

مراقب سلامتی‌تان باشید: ورزش منظم، خواب کافی و عادات غذایی سالم به بالا نگه‌داشتن سطح انرژی و پایین نگه‌داشتن سطح استرس شما کمک می‌کنند. هر چقدر بیشتر بتوانید سالم بمانید و احساس جسمانی خوبی داشته باشید، پاک ماندن‌تان آسان‌تر خواهد شد.

حتما بخوانید: راز سلامتی چیست؛ متخصصان در این باره چه می‌گویند؟

اجازه ندهید عود کردن اعتیاد بر شما مسلط شود

عود کردن اعتیاد، بخش رایجی از فرایند ترک اعتیاد است. با اینکه عود کردن این بیماری اتفاق ناامیدکننده‌ای است، اما می‌تواند فرصتی برای مرور اشتباهات‌ گذشته، شناسایی محرک‌های بیشتر و اصلاح روند درمان باشد.

روش های درمان اعتیاد و ترک اعتیاد به مواد مخدر

 

  اعتیاد به مواد مخدر چیست ؟

 اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری اصلی، پیش رونده و کشنده است. این عارضه، نوعی ارتباط تسکین دهنده با یک مادۀ روان گردان یا تأثیر گزار بر ذهن و یا رفتاری که مارا در برابر میل بیش از حد، ناتوان می کند می باشد. اعتیاد به عنوان حالتی که در آن بدن انسان برای انجام فعالیت های عادی خود به یک ماده یا یک رفتار خاص وابسته می شود تعریف شده است. زمانی که که ماده مورد نیاز در اختیار بدن قرار نمی گیرد یا انجام رفتاری که شخص معتاد بدان وابسته شده است امکان پذیر نمی باشد، نتیجه کار بروز علائم خماری یا محرومیت است.

 

 

  برای درمان اعتیاد چقدر زمان لازم است؟

اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری قابل درمان است، اما در درمان اعتیاد آگاهی و شناخت بیمار و خانواده نسبت به ویژگیهای و خصوصیات اعتیاد و درمانش لازم و ضروری است . لازم است هم بیمار و هم خانواده اش بدانند که اعتیاد بیماری مزمن است و بهبودی نیازمند صبر و بردباری آنها می باشد.

 

برای درمان اعتیاد یک زمان مشخص وجود ندارد .پیشینه اعتیاد ، میزان مصرف، ویژگیهای شخصیتی و خانوادگی، نوع ماده مصرفی، بیماریهای همراه با اعتیاد ، میزان حمایت، استفاده از درمانهای داروئی و غیر داروئی  و عوامل دیگری در طول مدت بهبودی و ترک اعتیاد تاثیر گذار هستند و البته گاهی حتی بیمار برای درمان روش مناسب را انتخاب نمی نماید که این موضوع نیز باعث به تاخیر افتادن درمان اعتیاد می شود.

 

  آیا ممکن است درمان اعتیاد با شکست مواجه شود؟

گاهی اوقات به دلیل عود مجدد مصرف مواد، این گونه استدلال می شود که درمان اعتیادیا ترک اعتیاد شکست خورده است. اما باید توجه کرد که عود مجدد به معنای شکست درمان نیست، بلکه ماهیت مزمن بیماری به معنای آن است که عود سوءمصرف مواد نه تنها اجتناب ناپذیر است، بلکه احتمالا، میزان عود، مشابه سایر بیماریهای پزشکی مزمن  مانند دیابت، فشارخون، و آسم است که هم مؤلفه های فیزیولوژیکی و هم رفتاری را دارند. درمان بیماریهای مزمن شامل تغییرعمیق رفتارهای پذیرفته شده است، و عود به معنای شکست درمان نیست. برای بیماران معتاد، بازگشت به سوءمصرف مواد نشان می دهد که لازم است درمان یا سازگاری دوباره برقرار شود، یا این که درمان جایگزین نیاز است.

 

  روشهای درمان و ترک اعتیاد به مواد مخدر

تاکنون روش های گوناگونی  برای ترک و درمان بیماران معتاد به کار گرفته شده است که به اختصار به ذکر چگونگی انجام روش ها پرداخته می شود.
•  روش اول درمان اعتیاد: کم کردن تدریجی ماده مخدر
یکی از روشهای درمان اعتیاد یا ترک اعتیاد کم کردن تدریجی ماده مخدر است .در این روش بیمار معتاد می تواند با یک برنامه ریزی منظم و دقیق و با اراده ای قوی و محکم ، روزانه از ماده مخدری که استفاده می نماید کم کند  تا آن را در مدت 2 تا 3 هفته به صفر برساند. در این روش بیمار نیاز دارد که زیر نظر روان پزشک معالج از داروهای تجویز شده استفاده نماید.

 

داروهای تجویز شده اغلب داروهایی است که در رشته روان پزشکی  به کار برده می شود و موجب می گردد که علایم وابستگی روانی و جسمی بیمار معتاد به آن میزان کاهش یابد که فرد معتاد احساس نیاز به ماده مخدر نداشته باشد. از خصوصیات این روش درمان اعتیاد ،این است که فرد می تواند به فعالیت های روزمره خود بپردازد .

•  روش دوم درمان اعتیاد : استفاده از داروهای  ترک اعتیاد به طور سرپایی
در این روش ترک اعتیاد فرد معتاد  توسط پزشک ، درمان خود را شروع می نماید و داروهایی برای وی تجویز می شود که شامل داروهای اعصاب و داروهایی است که ماده مخدر نیستند ، اما اثراتی شبیه ماده مخدر دارند . در این روش درمان اعتیاد به بیمار توصیه می شود که به هیچ عنوان از ماده مخدر استفاده ننماید. اثرات درمانی داروهای تجویز شده و این که به چه میزان باید تجویز گردد بستگی به نوع ماده مخدر مصرفی و مقدار آن دارد . در این روش اغلب توصیه می گردد که بیمار معتاد به مدت چند روز تا یک هفته در منزل استراحت نموده  و بعد به کارهای روزمره خود بپردازد.

•  روش سوم درمان اعتیاد : استفاده از داروهای ترک اعتیاد با بستری شدن در بیمارستان 
این روش درمان اعتیاد مانند روش دوم است. با این تفاوت که فرد معتاد در  بیمارستان بستری می گردد و کلیه امور درمانی با نظارت پزشک معالج انجام  می شود. از امتیازات این روش درمان اعتیاد این است که بیمار معتاد از نزدیک  مورد مراقبت های لازم پزشکی و پرستاری قراردارد و چون در بیمارستان بستری است دسترسی او به مواد مخدر  بسیار کم و یا غیر ممکن است و اگر گاهی بیمار نیاز به  داروهای خاص خوراکی و یا تزریقی داشته باشد، این داروها به راحتی  در بیمارستان به وی داده شده و یا تزریق می گردد و لذا هرگونه علایم ناشی از ترک ، خواه روانی و یا جسمی ، سریع تر درمان می گردد.

توضیحات لازم :
• متأسفانه در حال حاضر انواع و اقسام داروهای ترک اعتیاد در بازار وجود دارد که برای ترک اعتیاد به فروش می رسد. از محتویات و یا ترکیـبات چنین  داروهایی کمتر کسی اطلاع  دارد. در مورد این داروها می توان چنین اظهار نظر نمود که محتویات این داروها اکثراً ترکیبی از مواد مخدر است. دیده شده است که بسیاری از معتادین که از این ترکیبات استفاده می نمایند  به این داروها معتاد می گردند.

• بنابراین اگر بیماران معتاد از این داروها  استفاده نمایند نه تنها نباید انتظار ترک اعتیاد و درمان مورد اطمینان را داشته باشند بلکه ممکن است به این داروها معتاد گردند. به عنوان مثال اگر هر فرد عادی  بتواند یک عمل جراحی را انجام دهد می توان انتظار داشت  که هر فردی نیز در ترک و درمان اعتیاد همانند یک پزشک متخصص عمل نموده و موفق گردد.

•  روش چهارم درمان اعتیاد : روش سم زدایی یا U.R.O.D
آخرین ، پیشرفته ترین و سریع ترین روش ترک اعتیاد ، در حال حاضر روش  سم زدایی یاU.R.O.Dاست. در این روش بسته به نوع ماده مخدر ، طریقه استفاده از آن ، و مدت زمانی که سبب اعتیاد شده است ؛ فرد معتاد بین 4 تا 6 ساعت توسط متخصص بیهوش می شود. در مدت زمان بیهوشی داروهایی به بیمار تزریق می گردد که وی بعد از آن  که به هوش می آید بسیاری از علایم جسمی ترک ماده مخدر را ندارد، مگر عوارض معمولی بعد از بیهوشی . همان گونه که بارها اشاره  و تأکید گردید ادامه  درمان های ضروری به عهده روان پزشک معالج است که با بررسی علایم روانی ، برنامه ریزی درمانی را شروع می نماید.

 

داروهایی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند داروهای ضد ماده مخدر و داروهای ضروری برای درمان علائم روانی و برخی علائم جسمی باقی مانده می باشد که ممکن است ضعف ، سستی و ... را در بر داشته باشد . روش سم زدایی بهتر است  در بیمارستان صورت پذیرد و لازم است که بیمار بعد از انجام سم زدایی چند روز در بیمارستان بستری باشد تا توسط پزشک  معالج علائم جسمی و روانی او به حالتی اطمینان بخش بهبود یافته و بقیه درمان ها به طور سرپایی ادامه یابد. تشخیص و تصمیم گیری در مورد زمان مرخص شدن بیمار معتاد برعهده پزشک معالج است.

 

مهم ترین نکته درمانی در ترک اعتیاد این است که بعد از ترخیص ، بیمار باید از داروهایی که توسط پزشک  تجویز می شود حتماً استفاده کرده و به توصیه های او عمل نماید و تا زمانی که لازم باشد به درمان خود  ادامه دهد. روش سم زداییU.R.O.D  هیچ گونه  خطری در پی نخواهد داشت. معهذا لازم است که بیمار مورد آزمایشات و معاینات لازم پزشکی  قرار گیرد.اگر به دلیل یک نوع بیماری ، استفاده از روش سم زدایی غیر ممکن باشد بدون شک  از روش های دیگر ترک و درمان اعتیاد می توان بهره گرفت.

 

برای درمان و ترک اعتیاد به شیشه داروی خاصی وجود ندارد

 

 

      اعتیاد به شیشه

شیشه ،نام اصلی این مواد آیس به معنای یخ می باشد. دلیل اصلی نام گذاری این مواد این است که چون در مجاورت حرارت قرار می گیرند همانند یخ بخار می شوند. شیشه در رده آمفتامین ها است و خاصیت محرکی دارد.

 

فردی که به مصرف شیشه روی می‌آورد درابتدا علایمی را تجربه می‌کند که به طور کاذب برای او جاذبه دارد، اما سپس دچار بی‌خوابی کابوس و کاهش اشتها می‌شود. با تداوم مصرف شیشه، تنفس و ضربان قلب افزایش می‌یابد و فشارخون و دمای بدن بالا می‌رود. فرد مصرف‌کننده  شیشه تحریک پذیر و پرخاشگر می‌شود و احتمال دارد به هر خشونتی دست بزند.اضطراب، گیجی، لرزش اندام‌ها، تشنج و در آخر ایست قلبی و مرگ از جمله عوارض مصرف شیشه است. مصرف مداوم و دراز مدت شیشه موجب سوء ظن و توهم، خشونت، کاهش شدید قوه حافظه، توهم‌های شنوایی و بینایی شده و افسردگی و جنون آنی و بسیاری از اختلالات عصبی را به دنبال دارد.

 

 

  درمان اعتیاد به شیشه

متخصصان درمانگر اعتیاد می‌گویند برای درمان کسی که به مواد محرک شیشه اعتیاد پیدا می‌کند، داروی خاصی در دنیا وجود ندارد و داروهایی که تجویز می‌شود تنها به کاهش علایم ناراحت‌کننده بیمار کمک می‌کند.
درمان اعتیاد به شیشه همچون سایر مواد مخدر مشکل‌ترین درمان هاست. نکته اساسی این است که برای درمان اعتیاد به مواد مخدری که مرفین دارند مثل تریاک، کراک وهرویین، داروهایی مثل "متادون" و"بوپره‌نورفین" را تجویز می‌شود امابرای درمان اعتیاد به شیشه داروی خاصی وجود ندارد. دارویی که خاص درمان اعتیاد به شیشه باشد در ایران و حتی خارج از کشور وجود ندارد، بلکه داروهایی که برای ترک اعتیاد به شیشه استفاده می‌شود داروهای کمکی از جمله ضداضطراب‌ها و ضدافسردگی هاست که این داروها در کاهش علایم بیمار موثر هستند.

 

برای درمان عوارض اعتیاد به شیشه براساس مدت و نوع و روش مصرف ممکن است که فرد نیاز به درمان دارویی به شکل بستری شدن یا سرپایی داشته باشد. بعد از درمان اختلالات روان پزشکی بیمار باید به وسیله روان پزشک خبره مورد بررسی و درمان قرار گیرد و به دنبال آن یا همزمان آموزش خانواده، آموزش مهارت‌های بهبود اولیه و پیشگیری از بازگشت و رفتار درمانی برنامه ریزی شود.

 

  علائم فرد پس از ترک شیشه

دراثر ترک اعتیاد به شیشه، فرد دچارافسردگی عصبی، خونسردی و بی‌علاقگی خواب طولانی، به‌هم ریختگی روحی، کمی انرژی و سراسیمگی می‌شود که این علایم به مرور زمان برطرف خواهند شد. پس از ترک شیشه فرد دچار نوعی ناتوانی و درماندگی و اختلال در الگوی خواب و کابوس‌های شبانه می‌شود، تا جایی که توانایی انجام وظایف و کارهای روزمره او مختل می‌گردد اما فرد با مراجعه به پزشک متخصص می‌تواند به مرور زمان بر این حالات غلبه کند.

 

 

  نکاتی ضروری برای موفقیت در درمان اعتیاد

بنابر آنچه که گفته شد و چنانچه می خواهید در ترک و درمان اعتیاد خود یا نزدیکان خود موفق باشید ، رعایت موارد زیر ضروری است؛ در غیر این صورت احتمال بازگشت  به اعتیاد حتمی است :
√  فرد معتاد از دیدگاه پزشکی خصوصاً روان پزشکی بیمار است.
√ فرد معتاد باید بخواهد و مصمم باشد که از بلای  خانمانسوز اعتیاد نجات یابد.
√  ارزیابی های روان پزشکی ، روان شناختی ، شخصیتی ، جسمی و ... قبل از شروع ترک و درمان ضروری است.
√  بیمار و خانواده بیمار بهتر است  که در حد امکان نظریات و توصیه های روان پزشک  معالج را پذیرفته و به آن عمل نمایند.
√  بهتر است فرد معتاد با همراه  مورد اعتماد خانواده و روان پزشک معالج در بیمارستان  بستری گردد.

√ در صورتی که پزشک  معالج صلاح می داند ، بیمار معتاد در مدت زمان مشخصی ممنوع الملاقات باشد  و تمام اطرافیان و نزدیکان باید این نکته را رعایت نمایند.
√ نوع و روش ترک  یا سم زدایی با توافق بیمار معتاد یا خانواده  او و روان پزشک معالج تعیین و انتخاب شود.
√ مدت زمان بستری توسط پزشک معالج  تعیین و مشخص می گردد و بیمار و خانواده او نباید بر خلاف آن عمل نمایند.
√ بعد از انجام ترک اعتیاد بیمار باید حداقل به مدت یک سال تحت نظر روان پزشک  به درمان خود ادامه داده و از داروهایی که تجویز می شود استفاده و به توصیه های او عمل نماید.
√ درمان های غیر دارویی مانند روان درمانی انفرادی ،  گروه درمانی ، خانواده درمانی  و ... اگر لازم باشد بهتر است انجام شود.

√ شروع به کار ، فراهم نمودن کاری مناسب ، و بازگشت سریع فرد به کار قبلی در درمان بسیار مؤثر است.
√  فعالیت های ورزشی روزانه و منظم یکی از ضروریات درمان اعتیاد است.
√ در حال حاضر پیشرفته ترین ، سریعترین و بهترین روش ترک اعتیاد ، روش سم زدایی  U.R.O.D می باشد که بهتر است با بستری شدن در بیمارستان صورت پذیرد .